Από τον Γιάννη Μαλλή. Οι δύο φανταστικοί φίλοι συνεχίζουν να κουβεντιάζουν: Ο Λάκης ο Λόγος και ο Αντώνης ο Αντίλογος, γέννημα θρέμμα Πλωμαρίτες, κυκλοφορούν παντού. Και φυσικά η δημοσιογραφική ομάδα της ιστοσελίδας και ο υπογράφων, τους ανακαλύπτει πάντα και σας μεταφέρει τις συζητήσεις τους. Ανεξάρτητα με ποιον συμφωνεί ή διαφωνεί κάθε φορά.
Λόγος: Ρε συ Αντίλογε, κοντεύουν εκλογές.
Αντίλογος: Ε ναι δεν βλέπεις: Ακόμα και τα κομματικά καφενεία (έστω οι ταβέρνες) αναβιώνουν στο Πλωμάρι. Πράσινοι από δω, μπλε από κει, κόκκινοι παραπέρα και ο Καρατζαφέρης στη γωνία. Σαν τις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες με τον Μαυρογιαλούρο.
Λόγος: Τι εννοείς; Γιατί να μην μαζεύονται οι φίλοι που έχουν κάτι κοινό, και να τα λένε;
Αντίλογος: Τι να πούνε ρε Λάκη; Η Ελλάδα βράζει, η κρίση στέκεται σαν λεπίδα από πάνω μας, μας τρώνε τα λεφτά, τις συντάξεις μας, τα παιδιά μας δεν έχουν δουλειά, από το Πλωμάρι φεύγουν υπηρεσίες …και θα ψηφίσουμε πάλι με κομματικά κριτήρια;
Λόγγος: Και τι προτείνεις; Αποχή;
Αντίλογος: Μια ιστορική φράση θα σου πω και βγάλε συμπέρασμα: Οι φρόνιμοι μαθαίνουν από τα παθήματα των άλλων, οι άφρονες από τα δικά τους, και μεις οι παράφρονες, ούτε από τα δικά μας…
Λόγος: Ρε συ Αντώνη αποδείξεις μαζεύεις;
Αντίλογος: Άμα βρω.
Λόγος: Γιατί στο δρόμο τις ψάχνεις;
Αντίλογος: Πας φιρί φιρί να τα ακούσεις: Ζητάω λογαριασμό στην ταβέρνα και μου φέρνουν το δελτίο παραγγελίας, σφυρίζοντας αδιάφορα. Στο μαγαζί που ψωνίζω κρατάνε ανοιχτή την ταμειακή και μου δίνουν απλώς τα ρέστα. Ψωνίζω και πετάνε την απόδειξη στον πάγκο παραδίπλα μήπως και δεν την πάρω και την δώσουν στον επόμενο. Ζητάω απόδειξη και μου φέρνουν στο περίπου μία, κομμένη 2 ώρες πριν. Όχι όλοι βέβαια αλλά αρκετοί εδώ στο Πλωμάρι. Και σε σοβαρά μαγαζιά…
Λόγος: Και άμα τους πεις και κάτι σου λένε με ύφος: “Αποδείξεις θες”; “Να σου δώδω όσες θες”.
“Δεν θέλω ρε φίλε πολλές – την δική μου θέλω”.
Αντίλογος: Και αφήνουν και το υπονοούμενο ότι είσαι και μίζερος και πτωχός που τις μαζεύεις.
Λόγος: Προσπαθούν να περάσουν ότι είναι μαγκιά να μην μαζεύεις.
Αντίλογος: Παίρνοντας μια μπύρα κάπου, πληρώνεις την τιμή ΣΥΝ τον φόρο. Άμα ο έξυπνος μαγαζάτορας ήταν τόσο μάγκας ας σου έλεγε μειωμένη τιμή χωρίς ΦΠΑ. (Που και αυτό δεν είναι λύση).
Λόγος: Τώρα που τέλειωσε η σεζόν ακούω ότι τελικά εμείς είχαμε πιο πολύ κόσμο το καλοκαίρι από τον Μόλυβο!
Αντίλογος: Α! Ωραία καραμέλα κι αυτή. Ξέρεις πόσες φορές το άκουσα φέτος;
Λόγος: Γιατί δεν ήταν έτσι;
Αντίλογος: Θα στο πω απλά: Άμα βάλεις 10 μήλα μέσα σε ένα κουβαδάκι και άλλα 10 μήλα μέσα σε ένα μεγάλο κουβά, το κουβαδάκι θα φαίνεται σχεδόν γεμάτο ενώ ο κουβάς μισοάδειος.
Λόγος: Τι θες να πεις; Το “κουβαδάκι” είμαστε εμείς και ο “μεγάλος κουβάς” ο Μόλυβος;
Αντίλογος: Έχεις Ιντερνετ; Πάτα στο google “Ξενοδοχεία Πλωμάρι” και πάτα και “Ξενοδοχεία – Μόλυβος” και κάνε σύγκριση. Ο Μόλυβος στη δεκαετία του ’80 έκανε τρελή επένδυση σε ξενοδοχειακές μονάδες και όχι μόνο: Ξενοδοχεία με σουίτες, ακριβά εστιατόρια, εθνικές κουζίνες, pool bar, μαγαζιά, κοσμηματοπωλεία, disco, club. Από τον Μόλυβο μέχρι την Ευταλού γίνεται χαμός.
Λόγος: A! Θες να πεις ότι αυτά δύσκολα γεμίζουν τώρα.
Αντίλογος: Ε! Βέβαια. Εκτός να θέλουμε να τα βλέπουμε όλα με τον τρόπο μας.
Λόγος: Ψήφισες στο Δημοψήφισμα του PlomariNews για τις Δημοτικές εκλογές;
Αντίλογος: Ναι τον “Κανέναν”. Να του δώσουμε το βραβείο.
Λόγος: Γιατί όλοι είναι κακοί και ακατάλληλοι;
Αντίλογος: Σαν άνθρωποι καλοί είναι. Το Πλωμάρι όμως δεν το έσωσαν και δεν το άλλαξαν τόσα χρόνια. Τώρα γιατί να μπρορούν το σώσουν;
Λόγος: Συμφωνώ δεν έχω δει καμία μεγάλη αλλαγή και βελτίωση εδώ και πολλά χρόνια.
Αντίλογος: Και τώρα με τον Καλλικρατικό υδρόκεφαλο Μυτιλινοκεντρικό Δήμο περιμένω λιγότερα. Και το παράπονο το έχω: Όποιος φώναζε και ήταν εναντίον του Καλλικράτη να συνεχίσει να έχει την ίδια άποψη και να μην κοιτάζει τη τσέπη του τώρα και την θεσούλα του.
Λόγος: Και κάτι ασήμαντο, αλλά θέλω να σε ρωτήσω: Αυτός ο Μαλλής όλο γράφει στο ίντερνετ. Τη προηγούμενη φορά έβαλε και τη φάτσα του μαζί με σένα και μένα. Τι το παίζει έξυπνος;
Αντίλογος: Στην εποχή μας αυτό το νόημα έχει το ίντερνετ. Πληροφόρηση, χαβαλές, επικοινωνία και μάλιστα δωρεάν. Άστον να γράφει. Μακάρι να το κάνανε και άλλοι και μάλιστα χωρίς λεφτά. Στις εφημερίδες όλο “πληρωμένα” κείμενα διαβάζουμε.
Λόγος: Να του γράψω ένα ανώνυμο σχόλιο να γελάσουμε;
Αντίλογος: Να γράψεις καλύτερα και συ ένα κείμενο ή ένα θέμα ανεξάρτητο, να διαβάσει κι αυτός εσένα όπως διαβάζεις εσύ αυτόν.
Λόγος: Με αυτή τη κρίση, δε λες που υπάρχει και το ίντερνετ;
Αντίλογος: Κρίση, κρίση, αλλά να σε δω τι θα ψηφίσεις… Αυτούς τους “τσάμπα μάγκες” που φώναζαν κατά του Καλλικράτη; Αυτούς τους ίδιους που τώρα βάζουν υποψηφιότητα στον έναν (δυστυχώς) δήμο; Και μη σκεφτείς την “αποχή”. Δεν είναι λύση. Ο καθένας θα την εκμεταλλευτεί όπως θέλει και θα ωφεληθεί από αυτή. Ψήφισε εναλλακτικά. Όπως δεν έχεις ψηφίσει ποτέ! Χάλασέ τους τη γιορτή! Και μη ξεχνάς τη φράση που σου έγραψα στην αρχή. Είδα ότι σου άρεσε και τη σημείωσες: Οι φρόνιμοι μαθαίνουν από τα παθήματα των άλλων, οι άφρονες από τα δικά τους, και μεις οι παράφρονες, ούτε από τα δικά μας…
Au revoir…
Γιάννης Μαλλής, Οκτώβριος 2010
Στείλτε Το Θέμα Στο Profile Σας Στο Facebook
