Άρθρο: Restart

Μια διαφορετική παρέμβαση στην επικαιρότητα του Πλωμαρίου από τον Γιάννη Μαλλή. “H γη πεθαίνει, οι πόροι έχουν στερέψει, ξοδεύουμε πολύ, παράγουμε και πετάμε πολλά σκουπίδια. Μας κατευθύνουν ότι πρέπει να ντυθούμε έτσι, να φορέσουμε αυτό, να αποκτήσουμε εκείνο αφού το προηγούμενο, που ήδη έχουμε, δεν είναι πια καλό.” 

Κάτι τέτοια έλεγε το ντοκιμαντέρ που παρακολούθησα πριν λίγες μέρες. Και κατέληγε: “Για να αλλάξουμε την λανθασμένη αυτή πορεία μας, για να σώσουμε ότι προλαβαίνουμε από τη ζωή, τη γη και το μέλλον μας πρέπει να κουνήσουμε το κεφάλι μας, να φύγει αυτό που μας είπανε, να φύγει η αρρώστια από τη σκέψη μας που και εμείς οι ίδιοι φταίμε που την αφήσαμε να ριζώσει και να γιγαντωθεί. Να ξανα-οριοθετήσουμε τις ανάγκες μας. Να δώσουμε ξανά ορισμό στην ευτυχία μας. Να γυρίσουμε στο απλό και στο αυτονόητο. Στη μέση οδό. Στην απλή λογική”.

Μετά άνοιξα το κομπιούτερ και το PlomariNews.gr

Eίδα τη Πρωτοβουλία των Πολιτών του Πλωμαρίου, τη διαμαρτυρία στο Δημοτικό Συμβούλιο. Αναρωτήθηκα γιατί να συμβαίνουν αυτά στο Πλωμάρι γιατί να μην μπορούν να λυθούν σχετικά απλά προβλήματα, γιατί …”εμείς από τη μια και όλοι οι άλλοι από την άλλη”. Νερό δεν έχουμε, τηλεόραση δεν έχουμε, δρόμους δεν έχουμε, καθαριότητα δεν έχουμε. Απαιτούμενη προσοχή πάνω μας δεν έχουμε. Είμαστε πιο “μικροί¨-ως τόπος- από ότι νομίζουμε; Ποιο ασήμαντοι; Είναι τόσο κακοί αυτοί που ψηφίζουμε; Και αν ναι, γιατί πάμε και ψηφίσουμε πάντα τους “λάθος” και όχι τους “σωστούς”; Αν ήταν οι “άλλοι” στα πράγματα θα έλυναν τα προβλήματα; Αν δεν ήταν “κανένας” θα ήταν καλύτερα; Αφού υπάρχει ευαισθητοποίηση από τους πολίτες, τον Γιώργο, τη Μαρία, τον Δημήτρη (ενδεικτικά ονόματα), αφού βγαίνουν κάποιοι και φωνάζουν και απαιτούν γιατί δεν λύνεται κάτι; Γιατί το “κάτι” δεν πάει να γίνει “κάτι καλύτερο”, σε εύλογο χρονικό διάστημα; Ποιος έχει καταραστεί αυτό το Πλωμάρι; Ποιος φταίει; Που βρίσκεται η λύση τελικά;

Η λύση είναι στο… ντοκιμαντέρ.

Στον Γιώργο, τη Μαρία, τον Δημήτρη. Όχι τη στιγμή που κατεβαίνει στη Μυτιλήνη να διαμαρτυρηθεί, ούτε όταν μιλάει στη συγκέντρωση. Εκεί είναι καλός. Αλλά όταν πάει σπίτι του; Και φυσικά όχι μόνο στο σήμερα. Και στον Γιώργο, τη Μαρία, το Δημήτρη της προηγούμενης εικοσαετίας και βάλε…

Εμείς οι Πλωμαρίτες, ΤΩΡΑ, και αυτοί οι παλαιότεροι, ΤΩΡΑ, μπορούμε να πατήσουμε RESTART στον εγκέφαλο μας, στη ζωή μας και στη σκέψη μας; Αφήστε τους πολιτικούς. Στο κάτω-κάτω κάθε λαός έχει τους πολιτικούς που του αξίζουν. Κανείς από αυτούς δεν θα σώσει εσένα. ΞΥΠΝΑ! Θα κάνει 2-3-5 έργα, θα του ξεφύγουν και άλλα τόσα και θα τελειώσει η θητεία του. Πάλι εκλογές. Πάλι από την αρχή. Πάλι «θα», πάλι υποσχέσεις,πάλι «χάος παραλάβαμε», πάλι τα ίδια.

Μπορείς να στηρίξεις το Πλωμάρι?

ΤΟ ΠΛΩΜΑΡΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΕΓΩ, ΠΕΝΤΕ ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ.

Μπορείς να το στηρίξεις;

Μπορείς να στηρίξεις εμένα;

Εγώ μπορώ να στηρίξω εσένα; ΕΣΥ είσαι το Πλωμάρι.

Τη “πέτρα” και τη “θάλασσα” μπορούμε να τη σεβαστούμε;

Πέθανε “διαβάζω” η τελευταία βρακοφορούσα της Λέσβου (Θεός σχωρέστην). Πηγή Zougla.gr (!) Mωρέ έτσι θα πάμε μπροστά; Πληροφορώντας το Zougla.gr για να μας πληροφορήσει;

Μπορείς να ψωνίζεις και από τον ντόπιο και να αφήσεις και τον Μασούτη να υπάρχει; Μπορείς να πας σε όλα τα μαγαζιά να αφήνεις μερικά ευρώ πότε-πότε; Μπορείς να σταματήσεις να πιστεύεις ότι οι μισοί είναι γρουσούζηδες και δεν αξίζουν την υποστήριξή σου; Mπορείς να αφήνεις ένα μπουρμπουάρ;

Μπορείς να μην γκαζώνεις με την καινούρια σου εξάτμιση στον παραλιακό γιατί στον επισκέπτη δεν αρέσει ο θόρυβος;

Μπορείς να τραβήξεις το αυτί στο γιο σου που πάλι πήρε το μηχανάκι χωρίς να έχει δίπλωμα;

Μπορείς να τον μάθεις να μη τρέχει και να φοράει και κράνος τουλάχιστον μετά την “Mουριά”; Εσύ ζώνη φοράς για να σε βλέπει;

Τον δρόμο και τις πλατείες (του Πλωμαρίου ντε, που γι αυτό φωνάζεις), μπορείς να μην τον καταπατάς;

Το Πλωμάρι παράγει 5 πράγματα. Μπορείς να τα καταναλώνεις;

Δώρο, μπορείς να δίνεις αυτά και όχι άλλες αηδίες;

Μπορείς να αγαπήσεις λίγο παραπάνω τις ρίζες σου;

Μπορείς να μην σνομπάρεις πολιτιστικές εκδηλώσεις, βιολιά και σαντούρια;

Μπορείς να με φωνάξεις να βοηθήσω; Να με στηρίξεις και να σε στηρίξω;

Όχι πάλι τα λεφτά στους ξένους ρε φίλε! Όχι πάλι «διαπλεκόμενα» σε ένα τόσο μικρό μέρος.

… μα τον τουριστικό οδηγό στους Μυτιληνιούς… την ιστοσελίδα σε ξένους; Διαπλοκή και στα “αθηναϊκά” σουβλάκια στις εκδηλώσεις; Ντροπή.

Μπορείς στην Αθήνα να με βρεις και να σε βρω να πούμε 2 κουβέντες;

Να στηρίξω το μαγαζί σου και να με στηρίξεις;

Να μου βρεις δουλειά και να σου δώσω το “είναι” μου; Μπορώ να σου δώσω δουλειά;

Τι φωνάζεις ρε για το Πλωμάρι; Πλωμάρι είναι και αυτή η ιστοσελίδα.

Και ο «μαλάκας» που τη συντηρεί και άλλος που τραβάει φωτογραφίες και βίντεο.

Τους στήριξες ποτέ; Έδωσες 20 ευρώ για μια διαφήμιση;

Πως αύριο μεθ αύριο να τολμήσει κανείς να κάνει ένα τοπικό κανάλι, ένα ραδιόφωνο ή μια εφημερίδα;

Μπορείς να με πιστέψεις, ότι ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ είναι η αιχμή του δόρατος; Κάτι ξέρω.

Πόλη δεν είσαι, γραφικό χωριό δεν θέλεις να είσαι … τι σκατά θέλεις να είσαι;

Δεν σ΄αρέσει ο τουρισμός; Όποιος έχει άλλη πρόταση για έξοδο από το τέλμα ας τη προτείνει.

Μήπως να αρχίσουμε να παράγουμε αυτοκίνητα στο Πλωμάρι; Δε μπορούμε…

Τουρισμό… μπορούμε όμως.

Μπορούμε να σηματοδοτήσουμε διαδρομές για να περπατήσουν οι τουρίστες; Δήμο είχαμε τόσα χρόνια! Που είναι οι υποδομές;

Είναι πιο έξυπνοι όσοι διαφήμισαν ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη; Τον ίδιο ήλιο πούλησαν ακριβά που δύει σε ολόκληρη την Ελλάδα. Τον ίδιο ήλιο έχουμε και εμείς αλλά δεν ξέρουμε να τον πουλήσουμε.

Μπορείς ρε αδερφέ Πλωμαρίτη όταν βλέπεις έναν Μυτιληνιό ή έναν οποιοδήποτε ξένο να πίνει καφέ με την οικογένειά του ή να κάθεται σε μεσημεριανή ταβέρνα να αισθάνεσαι σαν οικοδεσπότης που κάποιος ήρθε επίσκεψη στο σπίτι σου;

Μπορείς να του χαμογελάς, να τον περιποιηθείς και να του προσφέρεις ένα κέρασμα;

Μπορείς να διατηρείς καθαρούς του δρόμους και από το Πάσχα και μετά να καθιερώσεις έξτρα καθαριότητα κάθε Σάββατο πρωί;

Η αστυνομία μπορεί να “υπάρχει” στο Πλωμάρι; Ούτε ανυπαρξία μέσα από το δωματιάκι της αγοράς, ούτε ακρότητες.

Μπορείς μαγαζάτορα – ιδιοκτήτη – δικηγόρε, να καταλάβεις ότι ανάμεσα στο “απόλυτο ησυχαστήριο” Πλωμάρι και τον ενισχυτή και τα ηχεία στο φουλ… υπάρχει και η μέση οδός;

Όλη η Ελλάδα είναι ένα έθιμο, μια παράδοση, μια κουλτούρα, μια αξία φυλαγμένη πολλά χρόνια. Μπορείς φιλαράκο να βοηθήσεις να την φυλάξουμε και εμείς και γιατί όχι να την πάμε και παρακάτω αυτή τη κουλτούρα και την παράδοση; Και οι Κριτικοί χορεύουν τα μπιτάκια που ακούς στο Senso και στο Ωκεανίς αλλά δεν ξεχνούν να ρίχνουν και καμιά μαντινάδα.

Μπορείς όταν συστήνεσαι ως Πλωμαρίτης να το κάνεις χωρίς έπαρση αλλά με ύφος και χαρακτήρα; Το ύφος “τρέλα”, και “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε” δεν είναι δυνατόν να υπερισχύσει της ευπρέπειας.

Το 2011 δεν μπορείς να κοροϊδέψεις πια κανέναν. Αν τον κοροϊδέψεις θα μείνεις μόνος σου στη κάτω γωνιά της Λέσβου να κοιτάς τον καθρέφτη και να αναρωτιέσαι “γιατί οι “μπλε” κυβερνώντες δεν μου δίνουν σημασία και γιατί οι “πράσινοι” δεν κοιτούν τον τόπο μου;”. Πήγες στη Μυτιλήνη. Καλά έκανες. Μπορείς να τους κάνεις να σε πάρουν σοβαρά;

Μπορείς να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση για τον τόπο σου;

Μπορείς να προβάλεις τις γνώσεις σου και την εμπειρία σου και αν δεν έχεις να κάτσεις παραπέρα; Θα είσαι κάπου αλλού χρήσιμος.

Μπορείς να μην παρκάρεις όπου σε βολεύει αλλά όπου πρέπει;

Μπορείς να αλλάξεις εσύ πρώτα; Μπορείς να γίνεις πρώτα σωστός και μετά ή παράλληλα να φωνάξεις και να διεκδικήσεις; Μπορείς να βγάλεις με την συμπεριφορά σου τον συμπατριώτη από το σπίτι του να φωνάξετε μαζί, γιατί δεν τον είδα στις φωτογραφίες;

…50 είστε πολλοί αλλά 150 είστε περισσότεροι.

Μη γελάς: Μπορείς πότε-πότε “να κάνεις και ένα …σταυρό” με ουσία και όχι μηχανικά;

Μπορείς να αγαπάς όσο μπορείς και να πάψει αυτό που λέω να σου φαίνεται ξενέρωτο και μπανάλ;

Μπορείς αν πουλάς τσίχλες να τις πουλάς καλύτερα, αν είσαι επαγγελματίας να μην ξεχνάς να είσαι και άνθρωπος, αν προσφέρεις μια οποιαδήποτε υπηρεσία να αφήσεις στην άκρη τη μαγκιά και τη πονηριά;

Μπορείς αν έχεις κάποια εξουσία ή δύναμη, να μην την προβάλεις και να στηρίζεσαι μονίμως σε αυτή; Μπορείς να καταλάβεις ότι τα δικά σου φώτα τυφλώνουν το ίδιο με αυτουνού που έρχεται από την άλλη κατεύθυνση του δρόμου;

Μπορείς να επιστρέψεις στο δρόμο της λογικής και της μέσης οδού;

Μπορείς να σεβαστείς εσένα, εμένα τις πέντε πέτρες και τη θάλασσα;

Μπορείς να φωνάξεις και να διαδηλώσεις στη Μυτιλήνη, αλλά μετά μέσα σου, να πατήσεις το γαμημένο το RESTART ;