Δυο Συγκεντρώσεις Δυο Αντιλήψεις

Γράφει ο Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης. Είχα την ευκαιρία, να παραστώ σε δυο διαφορετικού τύπου και ύφους συγκεντρώσεις, που νομίζω, έχουν τον ίδιο στόχο. Την βοήθεια της πατρίδας (όχι με την πατριδοκαπηλική έννοια) και του λαού της, να ξεπεράσουν την τρομακτικά δύσκολη περίοδο που βιώνουν.

Η πρώτη το βράδυ της Κυριακής στο Πλωμάρι, οργανωμένη από το συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητας (εκεί μας κατάντησε η αυτοκρατορικής αντιλήψεως σκέψη του κ. Ραγκούση) και της Πρωτοβουλίας Πολιτών Πλωμαρίου, με αιχμή την καταβολή των 5 ευρώ στα ταμεία των νοσοκομείων, για κάθε εξέταση και γενικότερο θέμα την απειλούμενη συρρίκνωση της περιοχής, με την σε κάθε περίπτωση σχεδιαζόμενη και ως προς τον Δήμο επιχειρούμενη, μεταφορά ή συνένωση σχολείων και άλλων υπηρεσιών.

Πρώτη φορά είδα στο Πλωμάρι τόσον κόσμο συγκεντρωμένο, αλλά και τόσους φορείς εξουσίας να προσέρχονται ομοθυμαδόν, για ν’ ακούσουν τη λαϊκή φωνή ομού και οργή. Ο Δήμαρχος με πέντε (5) αντιδημάρχους, ο βουλευτής της Ν.Δ. ο περιφερειακός και ο δημοτικός σύμβουλος του ΣΥΡΙΖΑ, ο δημοτικός σύμβουλος του ΚΚΕ, ο εκπρόσωπος της ΔΗ.ΑΡ και ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ. Χαμός στο ίσωμα.
Μετά τις εισηγήσεις από τον πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου, έναν γιατρό του Κέντρου υγείας και έναν καθηγητή, επιχειρήθηκε συζήτηση επί των ζεόντων θεμάτων. Η οποία εκτράπηκε νομίζω, σε αντιπαράθεση κομματικών θέσεων.

Οι εκφράζοντες την άποψη ΠΑΣΟΚ, κατηγόρησαν τους οργανωτές για επιλεκτικές προσκλήσεις, επειδή προφανώς απουσίαζαν επώνυμοι του κινήματος, διαπιστώνοντας ότι τίποτα ανησυχητικό δεν διαγράφεται στον ορίζοντα και επιτιθέμενοι στον βουλευτή της Ν.Δ. ότι δεν υποστήριξε την λύση των τριών δήμων. Διαμαρτυρόμενος ο βουλευτής, διαβεβαίωσε το ακροατήριο, ότι στην Βουλή αντιτάχθηκε στην δημιουργία του ενός Δήμου.

Οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, διατύπωσαν εκ νέου την θεωρία της ανυπακοής και της συνταγής «να πληρώσουν οι πλούσιοι» μη διευκρινίζοντας πώς μπορεί να υλοποιηθεί αυτό, κάποιοι αναρχοαυτόνομοι αμφισβητούσαν την εγκυρότητα της συνάντησης, αφού δεν συγκέντρωνε την πλειοψηφία του Πλωμαρίτικου λαού (φαντάζομαι γύρω στα 2.000 άτομα) ένας εκπαιδευτικός ανέλυσε πέραν του (δικαίως )μισθολογικού και το γιατί η συνένωση τριών π.χ. μονοθέσιων σχολείων σε ένα τριθέσιο ή τετραθέσιο, αποτελεί καταστροφή (δεν το κατανόησα) και εκπρόσωποι των προθύμων διερωτήθηκαν: «Μα γιατί δεν στέλνουμε έγγραφο στα υπουργεία να μας πουν τι σκοπεύουν να κάνουν». Ήμαρτον κύριε. Εδώ ο υπουργοί βγαίνουν στα κανάλια να πούνε, πως μαθαίνουν απ’ την τηλεόραση τις κυβερνητικές αποφάσεις κι οι Πλωμαρίτες έχουμε το θράσος να θέλουμε να τις ανακοινώσει σ’ εμάς.
Κανείς δεν θέλησε να σκεφθεί ότι τα 400.000.000.000 ευρώ που χρωστάμε στους ξένους τραπεζίτες ή τοκογλύφους, όπως θέλετε πείτε το, θα επιχειρήσουν να μας τα πάρουν, έστω κι αν πουλήσουν το δέρμα μας για την κατασκευή τυμπάνων. Κι ότι αφού δεν μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή την δρομολογημένη πορεία, καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε να την περιορίσουμε.
Εν τέλει μίλησε ο Δήμαρχός μας. Καλός χειριστής του λόγου και της γλώσσας, άρχισε κατά την πάγια συνήθειά του από την προϊστορία. Ανεμνήσθη ηρωικών ημερών, ευκλεών αγώνων, διεκδικητικών πορειών, καταλήγοντας στους δύσκολους σημερινούς καιρούς. Λίγο πριν το τέλος ψιθύρισα σε φίλο. «Μπράβο στο Δημήτρη που εκλέγεται και επανεκλέγεται. Όταν τον ακούς, ξεχνάς το λόγο που σ’ έφερε στην συγκέντρωση».

Το απόγευμα της Δευτέρας, βρέθηκα στο Εμπορικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Λέσβου, στην πρώτη συνάντηση του Κινήματος Πολιτών «Καταναλώνουμε ό, τι παράγουμε».
Πολλαπλώς επαναλαμβανόμενη προσπάθεια, αλλά η «Λέσχη Πλωμαρίου Βενιαμίν ο Λέσβιος», που έχει μάθει να μπαίνει στα δύσκολα, αποφάσισε να μετάσχει και στην συζήτηση και στην προσπάθεια. Κι αν βγει καλώς.
Παρ’ ότι σαφώς κυβερνητικής έμπνευσης και προφανώς ενίσχυσης το Κίνημα, έθεσε δια της αντιπροσωπείας του, που βέβαια κατοικεί και δραστηριοποιείται –επαγγελματικά εννοώ- στην Αθήνα, έθεσε μια σειρά προβληματισμών και σκέψεων, για το πώς θα ενδυναμωθεί η οικονομία μας, ανακαλύπτοντας και αξιοποιώντας την πάσης φύσεως ελληνική παραγωγή. Δεν άκουσα πως βλέπει η ηγεσία του κινήματος την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της έναντι των άλλων οικονομιών, από πλευράς ποιότητας και τιμής.

Η συζήτηση ήταν άνετη και ενδιαφέρουσα. Πιστεύω όμως πως δεν κέντρισε τους εκπροσώπους των παραγωγών. Δεν διαπίστωσα αίφνης, εκτός κι αν κάνω λάθος, την Ένωση Συνεταιρισμών ή τον Συνεταιρισμό μελισσοκόμων. Κάποιος αναφέρθηκε στην θετική δημιουργία του Lesvos Shop, χωρίς να θίξει το πώς και γιατί έκλεισε, που πήγαν τα επενδυθέντα κεφάλαια και γιατί καμιά παράταξη της πρώην Νομαρχίας, δεν κυνήγησε το ζήτημα, αν επρόκειτο περί σκανδάλου. Δεν είδα εκπροσώπους χωριών, πλην Καλλονής, δεν διαπίστωσα την φοβερή ζέση, που ευλόγως περίμενα.

Ήταν όμως μια συζήτηση, όπου μπορούσες να καταλάβεις τι έλεγε ο ομιλητής, χωρίς επιθετικότητα, εχθρότητα και ανηλεή προσπάθεια επιβολής απόψεων.
Μια συζήτηση ουσίας, χωρίς κραυγές και συνθήματα.