…δηλαδή στο Πλωμάρι έχετε καλό ούζο; Έδειχνε λίγο αφελής η ερώτηση της νεαρής δημοσιογράφου στον διάδρομο των γραφείων των περιοδικών της PMP. Στη πραγματικότητα είχε μάθει ότι κατάγομαι από το Πλωμάρι και προσπαθούσε να ανοίξει συζήτηση. Αφού της είπα τα γνωστά περί παράδοσης του τόπου μας στο ούζο και μερικά πρώτα στοιχεία για τις ποτοποιίες και τις ετικέτες, βρεθήκαμε τις επόμενες μέρες να σχεδιάζουμε ένα θέμα για το περιοδικό της Αεροπορικής εταιρείας Athens Airways.
Στο περιοδικό που διανέμεται σε πολλά σημεία αλλά κυρίως μέσα στα αεροπλάνα την ώρα της πτήσης θα βρούμε αυτή την περίοδο ένα θέμα 12 σελίδων με πλήθος στοιχείων για το ποτό – σήμα κατατεθέν της Μυτιλήνης και του Πλωμαρίου αλλά και μια διαφορετική συνέντευξη του φίλου Γιάννη Βαρβαγιάννη.
“Με το που πατάς το πόδι σου στη Λέσβο, σε πιάνει ο γλυκάνισος. Μπλέκεται με τα βότανα του νησιού και την αλμύρα της θάλασσας, γαργαλά πρώτα τη μύτη, αναστατώνει τα βλέφαρα και ποτίζει τον εγκέφαλο με ελαφριά μέθη…” διαβάζουμε στην αρχή.
Και πιο κάτω: “ Είναι ένα άρωμα που πλανιέται παντού στη Λέσβο: από την πόλη της Μυτιλήνης μέχρι τους ταρσανάδες του Πλωμαρίου, τις τεράστιες σεκόγιες του απολιθωμένου δάσους, τη σκάλα Πολιχνίτου, τη Νυφίδα και την παραλία Βατερών, όπου οι φωτιές καίνε ως το ξημέρωμα.
Μετά από διάφορα στοιχεία για την παρασκευή, την ποιότητα, και ένα γενικό “know how” για το ούζο έρχεται η στιγμή που παρουσιάζονται με έξυπνο τρόπο οι διάφορες μάρκες.
Πρώτα στη κατηγορία “Για Δυτατούς Πότες” αναφέρεται το δικό μας Ούζο Βαρβαγιάννη. Διαβάζουμε: “Το Μπλε είναι η πρώτη και πιο κλασσική ετικέτα της ποτοποιίας, με ευχάριστο άρωμα, άριστη διαύγεια και απαλή γεύση. Το Πράσινο, με τη βελούδινη γεύση, είναι ο “Βενιαμήν” της οικογένειας: γνήσιο απόσταγμα 100% που παράγεται στους 42% βαθμούς. Η εκλεπτυσμένη Αφροδίτη, ξηρή και μεστή, παράγεται στους 48% βαθμούς, στηρίζεται στο εκλεκτότερο τμήμα πολλαπλών κλασματικών αποστάξεων κι έχει ως βάση το γλυκάνισο και μια σειρά αρωματικών φυτών και σπόρων”.
Αμέσως μετά στην ίδια κατηγορία “Για Δυτατούς Πότες” αναφέρεται το πασίγνωστο “Πλωμάρι” του Ισιδώρου Αρβανίτη. Διαβάζουμε: “Μαλακό νερό από τις πηγές του ποταμού Σεδούντα, γλυκάνισος Λισβορίου, μάραθος από τη Βόρεια Εύβοια, αστεροειδής γλυκάνισος, κανέλα, μοσχοκάρυδο, εκχυλίσματα μαστίχας Χίου και αλάτι από τις Αλυκές της Καλλονής λέσβου. Αναζητήστε τις συλλεκτικές συσκευασίες!”
Τρίτο στη σειρά με τα Μυτιληνιά ούζα βρίσκουμε στην κατηγορία “Για Απαιτητικούς” το επίσης Πλωμαρίτικο Ούζο Πιτσιλαδή. Διαβάζουμε: “Αυθεντικό και όχι βιομηχανικό. Σπόροι από γλυκάνισο ωριμάζουν στη θάλασσα και το ούζο βράζεται σε άμβυκες, κάτω από τους οποίους καίνε αποκλειστικά κούτσουρα ελιάς. Το πρώτο αποστακτήριο της ποτοποιίας, δίπλα στον Σεδούντα, απόσταζε σύκα, σταφύλια, κούμαρα, και βατόμουρα, και το οινόπνευμα που έπαιρναν το απόσταζαν ξανά με γλυκάνισο για να παράγουν το ούζο τους.”
Αμέσως μετά ακολουθεί μικρή παρουσίαση για το ούζο Βέτο, Μίνι, Ματαρέλλη, Δίμηνο, και Σμυρνιώ.
Το άρθρο τελειώνει με την συνέντευξη από τον Γιάννη Βαρβαγιάννη με τίτλο: Το Ούζο Είναι Ροκ”.
Στην ερώτηση για το “ποια είναι τα μυστικά επιλογής ενός καλού ούζου”, ο Γιάννης απαντά: “Εκτός από την ποιότητα, που κρίνεται από το ποσοστό αποστάγματος, το καλύτερο ούζο είναι αυτό που στέκεται καλά στο στομάχι και το κεφάλι. Δοκιμάζοντας πολλά βρίσκεις αυτό που σου ταιριάζει”.
Η δεύτερη ερώτηση που αφοπλιστικά πάλι απαντήθηκε ήταν “Με τι πηγαίνει καλύτερα το ούζο”.
Και η απάντηση: “Με παρέα και καλαμπούρι!” “Αγαπάει όμως και τα θαλασσινά, ιδιαίτερα τα παστά ψάρια. Γενικότερα τα λιτά γεύματα. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον να συνοδεύει… πίτσα ή βαριά κρέατα με ούζο! Το ιδανικό συνοδευτικό για μένα είναι φρέσκια ντοματούλα, ελιές, λίγο τυρί και αλμυρές αντζούγιες.”
Στην ερώτηση για το “Τρόπο που ασχολείται ο Γιάννης με την παραγωγή ούζου” μας απαντά ότι κάνει τα πάντα. Από τη συγκομιδή του γλυκάνισου ως την απόσταξη και την εμφιάλωση. Ακόμα και τον ξεναγό στο μοναδικό Μουσείο Ούζου της Ελλάδας και του κόσμου, αναφέρει προβάλλοντας έξυπνα τον τόπο μας, το Πλωμάρι.
Πιο κάτω η δημοσιογράφος με τα στοιχεία που της είχα δώσει τον ρωτά: “Παίζεις ντραμς και είσαι μέλος ροκ μπάντας στο νησί. Πως ταιριάζει η ροκ με το ούζο;”
Και παίρνει την απάντηση ότι “Αφού ταιριάζει με τα ρεμπέτικα, ταιριάζει και με τη ροκ και τα μπλουζ. Ακόμα και με τη τζαζ. Άλλωστε κάθε καλή συνταγή ούζου έχει προέλθει από έναν επιτυχημένο αυτοσχεδιασμό” συμπληρώνει ο Γιάννης Βαρβαγιάννης.
Στη ερώτηση για τη ζωή στο νησί και το Πλωμάρι, η εύστοχη απάντηση είναι ότι η ζωή στο Πλωμάρι έχει ποιότητα. “Το ότι μένω στο Πλωμάρι είναι επιλογή. Έχω ζήσει και στις δυο μεγάλες πόλεις, Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Εδώ όμως αισθάνομαι ζωντανός. Δεν μου λείπει η φασαρία της πόλης ούτε οι πολλές επιλογές της. Η δική μου επιλογή είναι η θάλασσα”.
Στην ερώτηση “Kάθεσαι με την παρέα σ’ ένα ουζερί. Ποιο τραγούδι ακούγεται στο back ground;” o Γιάννης απαντά το “Πίνω και μεθώ” του Σπύρου Περιστέρη.
Και το θέμα κλείνει με την υπόσχεση ότι η ποτοποιία ετοιμάζει αρκετές εκπλήξεις για τη γιορτή του Ούζου στο Πλωμάρι.
Αυτά και άλλα πολλά θα έχουν την ευκαιρία να διαβάσουν οι επιβάτες της Athens Airways στο καλοκαιρινό τεύχος του περιοδικού (το in flight magazine δηλαδή).
Αν καταφέραμε όλοι όσοι ασχοληθήκαμε με το θέμα, να κάνουμε έναν από αυτούς συνειδητά να θελήσει να έρθει στο Πλωμάρι, έχουμε βάλει ένα λιθαράκι…
Γιάννης Μαλλής
Παλι καλα που παραγουμε και κατι στο Πλωμαρι (που ειναι και ποιοτικο) και ακουγομαστε προς τα εξω. Ειναι ομως θλιβερο να εναποθετουμε τις ελπιδες μας για προβολη του τοπου μας σε ιδιωτες και επιχειρησεις…που ειναι οι αρμοδιοι που για αυτο το λογο κατεχουν τη θεση τους σε δημο και σε νομαρχια..Η γιορτη του ουζου καθε χρονο ειναι και πιο ανευρη και αδιαφορη ας αξιοποιησει επιτελους καποιος τη θεση του και να κανει εργο και οχι απλα το κομματι του στην τοπικη κοινωνια.
ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.ΤΟ ΟΥΖΟ.ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΑΛΛΑ.Δεν πινετε το ουζο με τα μηχανακια να σου σπανε ταυτια αφ ενος .(Δημαρχε κανε κατι). αφετερου και τους μεζεδες που μονο ουζομεζεδες δεν ειναι..(ελεγε ενας ΜΠΕΚΡΟΣ αθηναιος εχετε το καλυτερο ουζο αλλα τους χειροτερους μεζεδες).Το ουζο θελει θαλασσινα και οχι στιφαδο γλωσσα
Ο Βαρβαγιάννης υποσχέθηκε εκπλήξεις στη γιορτή ούζου. Για να δούμε.
Πάντως να πω ότι για έναν επισκέπτη το σημείο που γίνεται η γιορτή είναι καλό (σαν τόπος). Αν είναι κάπως καλή και η διοργάνωση…
Συμφωνώ με Γεωργίου για το ύφος των μαγαζιών και τους μεζέδες. Ο επισκέπτης που έρχεται θέλει να πάει σε ουζερί. Και ουζερί σημαίνει καλοί μεζέδες ούζου αλλά να προσθέσω και ανάλογη διακριτική μουσικούλα (Θαλασσινός, Μάλαμας, Τσαλιγοπούλου κλπ.)
Ίσως τα καλύτερα σημεία για ούζο και μεζε στο Πλωμάρι να είναι τα καφενεία και μόνο αυτά. Ουζερί αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει. (αλλά δεν θα το στηρίξουν οι ντόπιοι αν υπάρξει – μάλλον δικαιολογημένα).
Να αναφέρω ότι πέρυσι ήταν μια από τις χειρότερες γιορτές ούζου που έχουμε δει.
Η παράδοση επιτάσσει συγκεκριμένη μουσική σε αυτού του είδους τις εκδηλώσεις. Οι διοργανωτές επέλεξαν μια από τις 3 βραδιές να παίξει το συγκρότημα Νέμεσις, το οποίο είναι έντεχνο-ροκ ή κάτι τέτοιο και το αποτέλεσμα ήταν οι περισσότεροι να φύγουν από νωρίς και όσοι έμειναν στο τέλος να ακούνε και να γελάνε. Συν το ότι το ακούστηκε ότι επιλέχτηκαν λόγω κομματικών κριτηρίων. Μπράβο τους.
Από άποψη ήχου και τις 3 ημέρες, ήταν το κάτι άλλο και τις τρεις βραδιές ο ηχολήπτης ήταν αστείος με αποτέλεσμα συνέχεια τα ηχεία να μικροφονίζουν.
Η δε ποτοποιία Πιτσιλαδή και οι δυο από τους τρεις τυποποιητές ελαιολάδου απουσίαζαν από τις εκδηλώσεις. Έτσι δε γίνετε δουλειά.
Ελπίζω το ούζο Βαρβαγιάννη, το Αρβανίτη και το Γιαννατσή να κάνουν φέτος ξανά τη διαφορά.
Αραγε εχουμε περιτωσεις ΑΓΡΟΓΗΣ στο Πλωμαρι?????Η απαντηση ειναι πολλες θα επανελθουμε ταχυδρομικως και με την επισυναψη κανεις μα κανεις δεν εβαλε το δακτυλο του στο μελι και δεν το εγλειψε ακομα ΚΑΙ ο συζυγος της Μελινας DAS en. o noon noeito.Προσεχτε στα ΕΛΤΑ γιατι με λενε ΜΟΥΣΤΑΚΑ
Αν και το άρθρο έχει δημοσιευτεί αρκετό καιρό τώρα και δεν είναι επίκαιρο, το περιοδικό θα κυκλοφορεί για αρκετές εβδομάδες στα αεροπλάνα και σε σημεία που έχει επιλέξει η Athens Air στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Σήμερα λοιπόν δέχτηκα μιά -σωστή- παρατήρηση για τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο.
Αν εξαιρέσουμε αυτές που δείχνουν την πόλη της Μυτιλήνης, γενικά τοπία και ούζα της πόλης της Μυτιλήνης, οι υπόλοιπες που αφορούν το “εθνικό” μας Πλωμαρίτικο ποτό προέρχονται από τράπεζες φωτογραφιών (επι πληρωμή ή συνδρομή) και δεν είναι ακριβώς αυτές που έχουμε συνηθίσει εμείς οι Πλωμαρίτες για το ούζο μας. Σε άλλα μέρη το παγώνουν (λανθασμένα) και το πίνουν γενικά, διαφορετικά. Οπότε επειδή υπήρξε αδυναμία να σταλούν φωτογραφίες από το Πλωμάρι που αποδίδουν ακριβώς το ύφος του δικού μας ούζου, σε αυτό τον τομέα ζητώ την κατανόηση όσων δουν το θέμα.
Γ.Μ.
Υ.Γ Σε μια σωστή και ενημερωμένη ιστοσελίδα του Δήμου (όσο τον έχουμε ακόμα) θα έπρεπε να υπάρχουν γενικές φωτογραφίες (Photo Library) για το Πλωμάρι σε καλή ανάλυση και copywrite free που να μπορεί να πάρει κάποιο περιοδικό για να αναφερθεί στον τόπο μας. Aυτό είναι το Α και το Ω αν θέλουμε αναφορές από Μ.Μ.Ε. τη στιγμή που δεν διαθέτουμε γραφείο τουριστικής προβολής – δημοσίων σχέσεων κλπ.
Μπορεί όποιος θέλει να πάρει φωτογραφίες από το http://www.plomaricity.gr
Έχουμε αρκετό υλικό. Το κενό του Δήμου το καλύπτω εγώ ως web site εδώ και 10 χρόνια περίπου.
Η σελίδα του δήμου έγινε για να φάνε κάποιοι και το αποτέλεσμα το βλέπετε όλοι σας.
80.000€ και να το πιστέψω δε μπορώ.