Του Ξενοφώντα Ε. Μαυραγάνη. Πριν 20 χρόνια πολύς θόρυβος ξεσηκώθηκε γύρω από την επιχειρηματική δραστηριότητα μιας κυρίας, που ξεκίνησε από την Αθήνα, θυμήθηκε τα πατρογονικά της στο ΄Ιππειος της Λέσβου, και δημιούργησε μια επιχείρηση παραδοσιακών γεύσεων, με έδρα το Ίππειος, όπου και εγκατέστησε το παραγωγικό της κέντρο.
Ιδιαίτερα σημαντικό και εμβληματικό σημείο, ο παλιός νερόμυλος, που ανακαινίσθηκε, τέθηκε σε λειτουργία και προβάλλονταν επί σειρά ετών για την προβολή και διαφήμιση της επιχείρησης. Με τον παλιό, γέρο πια, μυλωνά να εξηγεί πως λειτουργεί αυτός και πως παράγει το αλεύρι, που χρησιμοποιούσε για την παρασκευή των παραδοσιακών προϊόντων της.
Βέβαια κανείς δεν αναρωτήθηκε, πως θα μπορούσε αυτός ο παλιός νερόμυλος, που ξυπνούσε ρομαντικές διαθέσεις στους επισκέπτες του, να καλύψει τις σημαντικότατες ανάγκες σε πρώτη ύλη, τις μεγάλες ανάγκες μιας επιχείρησης που απευθύνονταν σ’ όλη την Ελλάδα.
Ο νερόμυλος είχε γίνει το σήμα κατατεθέν. Φωτογραφίες, φιλμάκια, τηλεοπτικές εκπομπές, ρεπορτάζ στις εφημερίδες, προσπαθούσαν να πείσουν τους καταναλωτές, ότι στο Ίππειος λειτουργεί μια βιομηχανία παραδοσιακών προϊόντων, που δημιουργεί συνθήκες οικονομικής ευεξίας. (θέσεις εργασίες, ανάπτυξη γεωργικής-κτηνοτροφικής παραγωγής).
Ακόμα και σήμερα αν μπει κανείς στο διαδίκτυο, μπορεί να δει όλα τα παραπάνω, όπως επισκέψεις και εντυπώσεις μαθητών, φοιτητών κ.λπ.
Ύστερα από λίγο πληροφορηθήκαμε πως δημιουργήθηκε υποκατάστημα της επιχείρησης «Μυλέλια» κάπου στην Κηφισιά και η δικαιολογία ήταν πως η παραγωγή στην έδρα της, δεν έφτανε να καλύψει την ζήτηση. Όμως η έδρα εξακολουθούσε να παραμένει στο Ίππειος.
Αυτές τις μέρες στο Lesvosnews.gr, δημοσιεύεται φωτογραφία με λεζάντα που εξηγεί πως ο νερόμυλος στα Μυλέλια εγκαταλείφθηκε και καταστράφηκε. Που σημαίνει για όποιον καταλαβαίνει, ότι και η παραγωγή σταμάτησε και ίσως να υπάρχει ακόμα στο Ίππειος καμιά βιτρίνα-εκθετήριο, που να μας πληροφορεί τι παράγουν τα «Μυλέλια», που εξακολουθούν, ως υποκαταστήματα τα λειτουργούν στον ΄Αγιο Στέφανο και την Ακράτα.
Όχι θα καθόντουσαν οι επιχειρηματίες στο Ίππειος να παράγουν με πρωτόγονες συνθήκες, παραδοσιακά προϊόντα.
Δεν ξέρω, υποπτεύομαι όμως πως για να στηθεί η επιχείρηση στην ακριτική Λέσβο, ανεξαρτήτως του ρομαντισμού και της τάσης επιστροφής στον τόπο καταγωγής, θα υπήρχε και κάποιο άλλο κίνητρο. Ίσως επιχορηγήσεις- ευρωπαϊκές ή ελληνικές- φορολογικές απαλλαγές ή ελαφρύνσεις και όποια άλλα παρέχονται σ΄ αυτές τις περιπτώσεις.
Η ερώτηση που προκύπτει άμεσα είναι. Έχουν καλυφθεί οι υποχρεώσεις-αν υπάρχουν- από την ενίσχυση αυτής της επιχείρησης, αφού η παραγωγική της δραστηριότητα έχει ουσιαστικά μεταφερθεί εκτός Λέσβου;
Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης
*Πηγή φωτογραφίας: www.lesvosnews.gr
