Γράφει ο Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης. Παγκόσμια ημέρα Ποίησης η Δευτέρα 21 Μαρτίου και οι Πρόδρομος Μάρκογλου, Μαρία Αγαθοπούλου- Κέντρου, Μάρκος Μέσκος , Αλεξάνδρα Λουκίδου, Θωμάς Κοροβίνης, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Ζωή Σαμαράς και Σταύρος Ζαφειρίου, τίμησαν τα 100 χρόνια από τη γέννηση του δικού μας Οδυσσέα Ελύτη, απαγγέλλοντας ποιήματά του στον χώρο του Public της Θεσσαλονίκης.
Πρώτη μου σκέψη ήταν να αντιγράψω το ποίημά του από τον «Μικρό ναυτίλο», «Ξέρω είσαι νέος…» που τελειώνει με την προτροπή «Πάρε το ΠΡΕΠΕΙ και γδάρε το από το Ιώτα έως το Π», προτίμησα όμως τελικά να παραθέσω ένα απόσπασμα «Της Σελήνης της Μυτιλήνης».
«Τόσο που ομόρφηνες τη δυστυχία που ξέρω.
Μόνο σε Σένα θα το πω παλιά θαλασσινή Σελήνη μου.
Ήτανε στο νησί μου κάποτες, εκεί που αν δε γελιέμαι
Πριν χιλιάδες χρόνους η Σαπφώ κρυφά
Σ’ έφερε μεσ’ τον κήπο του παλιού σπιτιού μας
Κρούοντας βότσαλα μεσ’ το νερό ν’ ακούσω
Πως σε λένε Σελάνα και πως εσύ κρατείς
Επάνω μας και παίζεις τον καθρέφτη του ύπνου,
Πως ανάσκελα θυμάμαι βγαίνοντας ο Ιούλιος
Μεσ’ απ’ τις μαγνόλιες του Παραδείσου,
Σ’ έβλεπα να κατεβαίνεις εκεί που έλαμπε η χαβούζα
Και μυγάκια πάνω από τα σαπισμένα φύλλα
Μυριάδες φωσφόριζες. Πως μετέωρα όλα! Και βαθύς
Ο θόρυβος της ρόδας μέσα στη νύχτα…»
Ανάμεσα σ’ αυτούς που τίμησαν τον ΕΛΥΤΗ, ήταν κι ο σπουδαίος ποιητής, Πρόδρομος Μάρκογλου, που με τιμά με τη φιλία του, που χρόνια πολλά πριν, το 1987 έγραφε για όσα συμβαίνουν σήμερα, στην ταλαίπωρη αυτή χώρα, που διαθέτει εκατομμύρια συν αλλά κι ένα μεγάλο πλην. Ποτέ δεν χρησιμοποιεί τη συσσωρευμένη γνώση, που κανονικά θα ’πρεπε να διαθέτει.
«ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ
Οι νόμοι της αγοράς συμπεριφέρονται σαν το θερμόμετρο. Παρακολουθούν τους κραδασμούς της Ιστορίας. Η εταιρία σε μεγέθη οριακά. Ούτε μπρος, ούτε πίσω. Τα εμπορεύματα στις αποθήκες περιμένουν. Καιρός τα κεφάλαια να περάσουν σε νέες δραστηριότητες. Η αγορά πάντα δίνει ευκαιρίες.
Σου δώσαν την απόλυση. 7565 μεροκάματα. Μέρες άθλιες της ζωής σου. Στο επίδομα τώρα και στην αναζήτηση. Μάτια να σε γραδάρουν, να στην υποταγή της ανέχειας. Φυσάει Βαρδάρης. Στις μυλόπετρες ξανά απ’ την αρχή. Δουλειές καθημερινής εξαθλίωσης. Όπου με χρήμα σε μέτρησαν σε βρήκαν λειψό. Χαμηλώνει καπνός στις καμινάδες. Ψάχνεις στις εφημερίδες, σε οδηγούν σε βρώμικα στενά, σε σκοτεινά υπόγεια. Παίρνεις πάλι σβάρνα την αγορά. Μέρες αγωνίας. Μέρες χαμένες.
Καίνε τα μάτια. Προχωρείς με τη γνώση σφιγμένη στα δόντια».
Αλλά κι ένας άλλος ΠΟΙΗΤΗΣ, φίλος κι αυτός που έφυγε στα 57 του χρόνια, ο Ανέστης Ευαγγέλου, προμηνούσε με το:
«ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΙΚΕ
Θέλω να πω πως η ζωή σου έγινε πια σαν παιχνίδι σικέ.
Σηκώθηκες χαράματα, να πούμε, όλος λαχτάρα
κι έπιασες μια γωνιά μες στο μεγάλο γήπεδο
Πλήθος
Πηχτό εκεί, χαλασμός, στοιχήματα εκατομμυρίων
φωτορεπόρτες, συνεργεία τηλεοράσεων.
Σήμερα είναι μια μεγάλη μέρα για την πυγμαχία,
Θα χτυπηθούν ο Τζόε Λιούις, ο δυναμίτης,
με το καινούργιο αστέρι τον ΄Ασπρο Πάνθηρα Τόνυ Φερνάντο
και το απόλυτο, το μεγάλο φαβορί είναι ο Λιούις.
Όλοι ποντάρουνε σ’ αυτόν. Βάζεις
όλο το βιος σου για μια νίκη του, ό,τι
σιγά σιγά με τον ιδρώτα σου έφτιαξες τόσα χρόνια.
Κι όμως κερδίζει ο άσημος Φερνάντο ανατρέποντας όλα τα
προγνωστικά
κι έξω μαθαίνεις έκπληκτος τις φήμες ότι τάχα
ο αγώνας ήτανε σικέ, το αποτέλεσμα
συμφωνημένο εκ των προτέρων, για να σου κλέψουν
τα λεφτά σου, να σ’ εξαπατήσουν.
Κι οι φήμες γίνονται σε λίγες ώρες βεβαιότητα
όλοι το ξέρουν πια, κανένας δεν αμφιβάλει
ήταν βρωμοδουλειά των μάναντζερ,
των σκοτεινών παρασκηνίων της πυγμαχίας».
Άραγε πότε θ’ αφουγκραστούμε τους ποιητές, εγκαταλείποντας τους αργυραμοιβούς, να κολυμπούν στους τόκους και τα κέρδη τους.
