Με αφορμή μια… ξένη βασιλόπιτα

Γράφει ο Γιάννης Μαλλής. Περιπλανώμενος στο διαδίκτυο και πιο συγκεκριμένα στη “δική μας” αξιόλογη Λεσβιακή ιστοσελίδα www.LesvosNews.com, έπεσα πάνω σε κάτι που με έκανε να χάσω τον ύπνο μου: Οι πολύ συμπαθείς Αθηναίοι με καταγωγή από την Κάπη της Λέσβου έκοψαν τη βασιλόπιτά τους. Ε και; θα μου πείτε. 

Πρώτη πληροφορία, ότι στην κοπή παρευρέθηκαν πάνω από 100 άτομα. Εδώ έξυσα λίγο το φαλακρό κεφάλι μου. Μπα! Σκέφτηκα.

Αυτοί από ένα χωριό 1/8 του Πλωμαρίου μαζεύονται 100 άτομα στην Αθήνα και κόβουν βασιλόπιτες; Και εμείς οι Πλωμαρίτες γιατί άμα μαζευτούμε 60-80 πανηγυρίζουμε;

Από κάτω η ανάρτηση είχε ένα μπλε κουμπί με την ένδειξη “Διαβάστε περισσότερα”. Τι ήθελα και το πάταγα; Διαβάζω: Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Υπουργός κος Νίκος Σηφουνάκης (εμείς φέτος δεν είχαμε), ο Πρόεδρος της Κοινωφελούς Εταιρείας Λέσβου κος Δ. Ζαφειριού, ο Υπεύθυνος Ανάπτυξης της ΟΛΣΑ κος Ν. Βακάλης… και άλλοι. Μπα! Σα πολλοί δε πήγαν στην εκδήλωση της Κάπης;
Και παρακάτω διαβάζω ότι υπήρχε και Αϊ Βασίλης που μοίρασε δώρα και οι ομάδα “Μαγικές Σβούρες” διασκέδασε τα παιδιά (ούτε στον ύπνο μας εμείς). Συμπτωματικά την ξέρω αυτή την ομάδα από την δουλειά μου σαν DJ σε πάρτι και δεξιώσεις και είναι καλοί στο είδος τους…
Και βλέπω και τη φωτογραφία με τα (αρκετά) παιδάκια τους. Και νεολαία υπέρ αρκετή! Εμείς δεν έχουμε… έχει άλλες προτεραιότητες.
Πιο κάτω διαβάζω ότι έχουν και εφημερίδα οι Καπιώτες που διανέμεται δωρεάν εσωτερικό και εξωτερικό. Τι το ‘θελα και συνέχισα να διαβάζω… Στην ομιλία λέει αναφερθήκανε στο Δωρεάν Internet που έχει όλο το χωριό τους… Και αναφορά στα δύο (όχι ένα) sites που έχει ο σύλλογος… Και ακόμα στους αγώνες που κάνουν, στις πολιτιστικές εκδηλώσεις τους, στην προβολή του χωριού, στον αγροτουρισμό(!) και στις Ήπιες μορφές Τουρισμού. Τι τα ‘θελα τα τελευταία και τα διάβαζα; Μου θύμισαν και από το ταξιδιωτικό περιοδικό Voyager που δούλευα, τις αξιόλογες προσπάθειες για εναλλακτικό τουρισμό όλο το χρόνο(!) που κάνουν όλα τα μέρη της Ελλάδας (μικρά και μεγάλα) εκτός από ένα χωριό εκεί νότια της Λέσβου που σνομπάρει αυτές τις αηδίες…
Μετά προσπάθησα να θυμηθώ την Κάπη. Ναι, έτυχε να κάνω διακοπές εκεί πριν εικοσιτόσα χρόνια με τον Γιάννη Κουτζαμάνη. Είναι ένα μικρό χωριό. Ωραίο μέρος αλλά χωριό. Λιμάνι έχει για βαρκούλες, αλλά δεν είναι κοντά του, δηλαδή η θάλασσα είναι μακριά και μάλλον δεν πας και με τα πόδια. Στενά δρομάκια έχει, γραφικό είναι. Και αυθεντικό το θυμάμαι. Και φιλόξενο και καθαρό. Μετά άρχισα να ψάχνω. Κατέληξα σε ένα ενδιαφέρον σημείο:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%B9%C
Δείτε το, θα σας αρέσει.

Πόσους κατοίκους έχει σήμερα η Κάπη; …654. Μάλιστα. Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους. Αντιθέτως. Αγαπάνε και προσέχουν το χωριό τους, είναι ενωμένοι, και προσπαθούν για τον τόπο τους.
Ζήλεψα λίγο ρε Πλωμαρίτες. 600 νοματαίοι είναι και άντε να είναι και άλλοι 80 στην Αθήνα. Αναλογικά δε βγαίνει παραπάνω.
Και μεις πολλοί περισσότεροι αλλά πόσο “λιγότεροι”….
(Αυτό ήταν βαρύ – ξαναδιάβασέ το).
Γιατί ρε αυτός ο τόπος (ο δικό μας) να μη μπορεί να κάνει την έκπληξη;
Κάτι κάνουμε λάθος τόσα χρόνια και συνεχίζουμε να το κάνουμε. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Γιατί να μας διώχνει έναν έναν; Γιατί μας “προσπερνάνε” συνέχεια;
Και δύο δήμοι να γινότανε νομίζετε ότι θα τον παίρναμε τον δεύτερο; Ναι καλά. Γυρίστε και πλευρό.
Γιατί να μην πας μια φορά στο Πλωμάρι (άμα είσαι Αθηναίος Πλωμαρίτης ή Σαλονικιός ή οτιδήποτε), και να πεις ΔΕ ξαναφεύγω;
Γιατί εδώ στην Αθήνα έχουμε έναν Σύνδεσμο, με μέλη που τα παιδιά τους δεν ξέρουν που είναι η διεύθυνση;
Γιατί κάθε πέρσι και καλύτερα σε αυτό το τόπο;
Τι να πρωτοθυμηθώ; Από πια εποχή να πιάσω; Με “πότε”, να συγκρίνω το “τώρα”;
Γιατί όλοι 3 βήματα μπροστά και μεις 2 μπροστά και ενάμιση πίσω;
Γιατί ούτε δρόμοι, ούτε αγορά, ούτε έργα, ούτε εφημερίδα, ούτε ραδιόφωνο, ούτε ωραίος τουρισμός, ούτε χωριό αλλά ωραίο χωριό να το πεις, ούτε πόλη αλλά ολοκληρωμένη πόλη να τη πεις;
Μην ακούσω κανέναν και πει “άμα δε σ’ αρέσει να μη ξαναπατήσεις”, γιατί και μ’ αρέσει και θα ξαναπατήσω.
Και θέλω να πιστεύω… πως… μα στην Αυστραλία, μα στην Αμερική, μα στη Γερμανία, μα στη Νότιο Αφρική, μα στη Δανία, μα στη Νορβηγία, την Αγγλία, …μα στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, στη Λάρισα, στη Κρήτη, στα Ιωάννινα, στη Πάτρα.. υπάρχουν πολλοί, που ΚΑΙ τους αρέσει ΚΑΙ νοσταλγούν να “ξαναπατήσουν”.
Υπάρχουν στο Πλωμάρι 30 άτομα με “γεμάτο κεφάλι”, να βάλουν πλάτη, να “κρατήσουν” αυτόν τον τόπο;