Άρθρο: Το Απόν Πλωμάρι

Γράφει ο Ξενοφών Ε.Μαυραγάνης. Μετράμε λοιπόν, στην Καλλικράτεια εποχή. Δώδεκα αρχιτέκτονες, δεν ξέρω πως επιλεγμένοι, προτείνουν την κήρυξη μιας σειράς λεσβιακών οικισμών, ως παραδοσιακών, προσπερνώντας το Πλωμάρι και την περιοχή του. Δεν ξέρω αν το περιέλαβαν καν στις αρχικές αξιολογήσεις τους και αν γνωρίζουν, ότι πέραν από την έδρα του πρώην Δήμου, υπάρχει το Μεγαλοχώρι, η Δρώτα και άλλα σημεία που έχουν μείνει αλώβητα από το χρόνο και την επέλαση του τσιμέντου.

Δεν μπορώ επίσης να φαντασθώ, ότι δεν έτυχε ποτέ να μάθουν ότι κάθε δεύτερο χρόνο έρχονται στο Πλωμάρι οι μεταπτυχιακοί φοιτητές της αρχιτεκτονικής σχολής Άαρχους της Δανίας, προκειμένου να μελετήσουν και αποτυπώσουν, τα κτίσματα και την πολεοδομική διαμόρφωση του οικισμού.
Ο Σύλλογος Ανεξαρτήτων Παραγωγών και Κτηνοτρόφων Λέσβου, δωρίζει σε ιδρύματα κοινωνικής προστασίας του νησιού, κάποια προϊόντα του και ξεχνά ή δεν γνωρίζει καν ότι στο Πλωμάρι υπάρχει και λειτουργεί γηροκομείο αξιώσεων, αφήνοντάς το απ’ έξω.
Οι δημότες του πρώην Δήμου Ευεργέτουλα, η δημιουργία του οποίου τον καιρό του «Καποδίστρια», δεν ήταν κι από τα πιο φυσιολογικά πράγματα, διαμαρτύρονται γιατί αποτέλεσαν μαζί με τον πρώην Δήμο Αγιάσου, μια αντιδημαρχία, διεκδικώντας όσα θεωρούν αυτονόητα.
Ο τέως Δήμος Πλωμαρίου συνενώθηκε ( πώς ακριβώς ; ), με τον άλλοτε Δήμο Λουτρόπολης Θερμής και δεν άκουσα κανένα να εκφράσει την άποψή του. Κανείς δε διαμαρτυρήθηκε. Μούγγα. Λες κι ήταν μια από τις συνήθεις και αναμενόμενες εξελίξεις.
Η ΔΟΥ Πλωμαρίου, φαίνεται να είναι στην κόψη του ξυραφιού ως προς την διατήρηση ή την κατάργησή της και δεν ακούγεται καμιά φωνή, δεν εκφράζεται καμιά άποψη.
Το Πλωμάρι είναι, αν γνωρίζω καλά, το μοναδικό λιμάνι του νησιού μετά της Μυτιλήνης και δεν έχει δει ακόμα κάποια δράση του Λιμενικού Ταμείου Λέσβου, παρ’ ότι ο νέος πρόεδρός του φάνηκε να δείχνει στην αρχή της θητείας του, αξιοσημείωτη κινητικότητα.
Τα ψηφιδωτά της Πλαγιάς καταστρέφονται αργά άλλά σταθερά, χωρίς να δείχνει ενδιαφέρον για τη διάσωσή τους, κανένας από τους αρμόδιους φορείς.
Το περίφημο και πολυδιαφημισμένο έργο της λιμενοδεξαμενής του Σεδούντα, είναι παραπάνω από βέβαιο ότι εγκαταλείπεται, αφού επί τόσα χρόνια δεν βρέθηκε τρόπος να χρηματοδοτηθεί για να ολοκληρωθεί. Με αποτέλεσμα να πάνε στο βρόντο και οι δαπάνες των έργων, που μέχρι τώρα έχουν γίνει.
Η στήλη και από αυτήν και από την προηγούμενη θέση της, έχει αναφερθεί επανειλημμένα και φορτικά ίσως, στα πλωμαρίτικα θέματα, γιατί πιστεύω, ανεξαρτήτως καταγωγής, πως το Πλωμάρι και η περιοχή του, αποτελούν ένα συγκροτημένο τμήμα της νοτιοανατολικής Λέσβου, που έχει δυνατότητες ανάπτυξης, αν κάποιοι της δώσουν την ενδεδειγμένη σημασία.
Τα δημοσιεύματα αυτά, ουδέποτε απαντήθηκαν, έστω και ως ανακριβή ή αναληθή από τις αρχές τις οποίες αφορούσαν, που σημαίνει ότι δεν τα λαμβάνουν υπ’ όψη.
Παράλληλα διαπιστώνει κανείς, έναν εφησυχασμό, μια νιρβάνα, μια αδιαφορία θα τολμούσα να πω, στους κατοίκους της περιοχής, που, μακάρι να βγω ψεύτης, δε νοιάζονται για το δημόσιο συμφέρον.
Κι αυτό το έχουν μάλλον αντιληφθεί και όσοι για λόγους διασφάλισης των δικών τους συμφερόντων, συμβάλουν στην απαξίωση του Πλωμαριού και της περιοχής του.
Για το λόγο αυτό, δεν είμαι καθόλου βέβαιος, ότι η ολιγόωρη ανάρτηση στο blog «Μυτιληνιά διάλεκτος» της δήθεν επιστημονικής έρευνας σύμφωνα με την οποία «το Πλωμάρι είναι ένα μοναδικό μέρος στον κόσμο, όπου μπορείς να βρεις τόσους τρελούς μαζί…», έγινε εξ αγαθού συνειδότος, για λόγους αστειότητος.
Ίσως να το Πλωμάρι, δεν ήταν τόσο απόν από τις εξελίξεις και τα δρώμενα, να μην τολμούσε κανείς αυτό το αστείο.
rahidi@in.gr