Home Άρθρα Πολιτικοί ή Διάκονοι;

Πολιτικοί ή Διάκονοι;

301
0

Γράφει ο Ξενοφών Ε.Μαυραγάνης. Έπρεπε να υποστούμε την πενταετή περίπου ταλαιπωρία με το περίφημο «σκάνδαλο» Βατοπαιδίου, για να επιβεβαιωθεί για μια ακόμα φορά, ότι στο Βατοπαίδι δεν έγινε τίποτα λιγότερο ή περισσότερο, απ’ ότι γίνεται διαχρονικά σ’ αυτή τη χώρα, που σέρνεται εκούσα άκουσα να γίνει ευρωπαϊκή, σύγχρονη, κοσμική πολιτεία.

Είναι κάτι που δεν το μπορεί, δεν το θέλει, δεν το τραβά ο οργανισμός της. Θέλει να ανήκει στην Ανατολή, με τα μυστήριά της, της ιδεοληψίες της, τις εμμονές της, τις, κακώς νοούμενες, παραδόσεις της.
Ο λόγος για την ορκωμοσία των νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχόντων απάσης χώρας.
Ποιοι ενέδωσαν στο νέο πνεύμα, στις νέες αντιλήψεις, στις νέες επιταγές, αν θέλετε, που απορρέουν από την ένταξή μας στον ευρωπαϊκό χώρο;

Δυο δήμαρχοι που εκλέχτηκαν μεν από το ΠΑΣΟΚ, το σοσιαλιστικό κίνημα ντε, αλλά δεν ανήκουν οργανικά σ’ αυτό.

Ο Αθηναίων Καμίνης και ο Θεσσαλονίκης Μπουτάρης. Ένας καθηγητής του συνταγματικού δικαίου και ένας κοσμοπολίτης επιχειρηματίας. Που και οι δυο γνωρίζουν καλά τι συμβαίνει στον πολιτισμένο κόσμο αλλά και έξω απ’ αυτόν. Και οι δυο λοιπόν, αφού εξέφρασαν τον σεβασμό τους στην Εκκλησία ως θεσμό, κατέστησαν σαφές, ότι η εξουσία τους είναι πολιτική και ως εκ τούτου κοσμική και επομένως ο όρκος τους θα είναι πολιτικός και όχι θρησκευτικός. Χωρίς βεβαίως να αποκλείσουν την δυνατότητα-δεν θα μπορούσαν άλλωστε- στους συνεκλεγμένους τους, που επιθυμούσαν να δώσουν θρησκευτικό όρκο.

Όλοι οι άλλοι, οι περισσότεροι από τους οποίους νομίζουν, ή προσπαθούν να μας πείσουν ότι εμφορούνται από σοσιαλιστικές ιδέες, έσπευσαν να δώσουν τον όρκο τους ενώπιον χρυσοντυμένων επισκόπων και αρχιμανδριτών, μέσα σε λιβάνια και ψαλμωδίες, απαγγέλλοντας ένα κείμενο που δεν έχει καμιά αναφορά στις θρησκευτικές δοξασίες. Αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην υπόσχεση των νέων αυτοδιοικητικών αρχόντων να τηρούν το Σύνταγμα, τους νόμους και να υπερασπίζονται τα συμφέροντα του λαού.
Στη Λέσβο μάλιστα, η εκκλησιαστική παρουσία ήταν διπλή, οπότε πολλαπλή θα είναι η χάρις, υπό την οποία θα εργαστούν στο μέλλον οι αγιασθέντες. Αν και κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε από τις ευλογίες που εισέπραξαν από προβεβλημένο ιερωμένο, τα δυο φαβορί της εκλογικής διαδικασίας. Σε περιφερειακό και δημαρχιακό επίπεδο.

Και όλα αυτά με την ομόθυμη λαϊκή έγκριση, που φαίνεται να μη θέλει να αντιληφθεί τίποτα από όλα όσα συμβαίνουν σ’ όλο τον κόσμο, εκτός από την Περσία και το Αφγανιστάν, όπου τον πρώτο λόγο έχει το ιερατείο μετέχοντας στην άσκηση της εξουσίας. Ο περιούσιος λοιπόν ελληνικός λαός αποδέχεται ρητώς και σαφώς την διαπλοκή, συνδιοίκηση, αν θέλετε, κράτους και εκκλησίας. Η οποία θα εγκριθεί με μεγάλα ποσοστά, αν τυχόν επιχειρηθεί κάποιο δημοψήφισμα.

Οπότε γιατί συζητάμε και εξοργίζονται, κάποιοι, για τα συμβάντα στο Βατοπαίδι; Τί περισσότερο έγινε εκεί από την διαχρονική διαπλοκή Κράτους και Εκκλησίας;

Ποιος θυμάται καμιά περίπτωση, που να εμποδίστηκε όποια οικονομική κυρίως- στην οποία εντάσσεται και η οικοδομική- δραστηριότητα της Εκκλησίας, έστω κι αν αυτή δεν συνάδει με τους νόμους του Κράτους; Ποιος γνωρίζει να μας πει, τι ακριβώς συνέβη με τα οικονομικά της πολυδιαφημισμένης ΜΚΟ «Αλληλεγγύη», της Εκκλησίας;

Ποια κρατική ελεγκτική αρχή ενέκυψε ποτέ, στην οικονομική διαχείριση των διαφόρων κληροδοτημάτων που διαχειρίζονται ιερείς;

Αλλά και πως εξηγείται το τεράστιο έργο-εκκλησιαστικό, εκπαιδευτικό, νοσοκομειακό- που εν τέλει είναι φιλανθρωπικό, του πανσεβάσμιου αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, που υλοποιείται σε μια χώρα, όπου ο θρησκευτικός όρκος είναι άγνωστος. Αν σκεφθεί μάλιστα κανείς ότι ο αξεπέραστος Αναστάσιος στην Ελλάδα, παρέμενε πάντοτε βοηθός επίσκοπος. Ουδείς εσκέφθη ποτέ να τον κάνει μητροπολίτη.

Ούτε βεβαίως εμποδίζει κανείς τον σεμνό ιερέα Αντώνιο, τον ιδρυτή της «Κιβωτού», να περιθάλπει, παιδιά όλων των φυλών και των χρωμάτων, χωρίς να απαιτεί αποδοχή της δικής του χριστιανικής πίστης.
Που δεν απειλούν, δεν κραυγάζουν, δεν καταριούνται, όπως εκείνος ο ωρυόμενος μητροπολίτης στη Δημητσάνα, που δεν άντεξε να ακούσει καν την άποψη ότι ο νόμος «Καλλικράτη», δεν προϋποθέτει την παρουσία ιερέων στις ορκωμοσίες των πολιτικών αρχών. Ή ο διαδικτυακός τόπος του Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου, που πολιτεύεται ασύστολα, προβλέποντας μετά βεβαιότητος, ότι το 2011 θα είναι έτος παντοειδών επιθέσεων κατά της Ορθοδοξίας γράφοντας επί λέξει: « Ήδη τα κυβερνητικά ανδρείκελα και τα αντίστοιχα αυτό-διοικητικά ανδρείκελα, επισπεύδουν το άθλιο έργο της αποδόμησης της ορθοδοξίας…Όλα τα κομματικά χρώματα της «ίριδας», οι «φωταδιστές» σε όλες της ποικιλίες τους που βγήκαν από τα πλουσιοπάροχα έργα του πασοκικού «εκσυγχρονισμού», με το λούστρο του ροζ μακιαβελισμού».

Κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεφύγουμε από τα παχιά και ανέξοδα λόγια. Θέλουμε Πολιτεία σύγχρονη και συμβατή με πολιτισμένο κόσμο, ή αρεσκόμαστε να μας διοικούν, με διάφορα προκαλύμματα, ταλιμπάν και παλαιοημερολογίτες- ουσιαστικά – ρασοφόροι;
rahidi@in.gr

Facebook comments:

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here