Ο συμπατριώτης μας Θεολόγος συγγραφέας κύριος Μανώλης Μελινός διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ωσεί παρών, απευθύνει τις ακόλουθες τιμητικές σκέψεις, επί τη εκδημία του αγαπητού σε όλους μας Ιωάννου Ραφτέλη.
-Αγαπητοί μου συμπατριώτες,
Ένας απλός άνθρωπος του μόχθου, ένας λαϊκός καλόκαρδος συμπατριώτης έφυγε -νεώτατος και δραστήριος- αναπάντεχα στους ουρανούς, για να πιάσει αυτή τη φορά τον Σταυρόν, όπως πάντα το συνήθιζε, στα πνευματικά ύδατα του παραδείσου και για να γιορτάσει τα ονομαστήριά του δίπλα στον μεγάλον Άγιο, του οποίου το όνομα έφερε, τον Τίμιο Πρόδρομο και Βαπτιστήν Ιωάννη.
Ένας απλοϊκός άνθρωπος και της στεριάς και της θάλασσας, φίλεργος, προκομμένος όπως λέμε στον τόπο μας, που εργαζόμενος έγραφε πολλά χιλιόμετρα στην ξηρά και πολλά μίλια στην θάλασσα. Τόσο στο Κέντρο Υγείας της περιοχής μας, όπου επί χρόνια συνέδραμε στον συνανθρώπινο πόνον, όσο και στο περίπτερό του, το οποίο είχε μετατρέψει σε νάρθηκα και ηχείο ιερού ναού με τις συνεχείς ηχηρές αναμεταδόσεις της Θείας Λειτουργίας, κάνοντας έτσι ομολογία Χριστού και δίνοντας μαρτυρία Ορθοδοξίας σε δύσκολες μάλιστα εποχές. Επίσης, απτό δείγμα της μεγάλης όμορφης λαϊκής καρδιάς του, είναι οι πολλές φωτογραφίες του λαϊκού βάρδου Στέλιου Καζαντζίδη, όπως και τα διάφορα αποφθέγματα-προϊόντα γνήσιας λαϊκής σοφίας, που αναρτούσε εκεί. Μα και στην θάλασσα ανοιγότανε με τον «Άγιον Παντελεήμονα» το γρηγοροτάξιδο σκάφος του βαθειά, με την καλή του σύζυγο Χιονία πάντοτε, την οποία τόσο πολύ αγαπούσε και μαζί της απέκτησε δύο παλικάρια. Εκεί, μεσοπέλαγα λοιπόν, ψάρευαν οι δυό τους, αναμειγνύοντας το αλάτι της θάλασσας με το αλάτι του τίμιου ιδρώτα τους!.. Συμπλωτήρας τους ο προστάτης μας Άγιος Νικόλαος, φυσικά η Αγία Μεγαλομάρτυς Παρασκευή, την οποίαν επίσης υπεραγαπούσε ανάβοντας συχνά-πυκνά το καντηλάκι της στο γραφικό εξωκλήσι στον δρόμο προς το Μεγαλοχώρι, από όπου και ανεχώρησε προς την αγήρω μακαριότητα.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Άγιος Νικόλαος, η Αγία Παρασκευή και ο Άγιος Παντελεήμων, κρατώντας τον από τα χέρια, τον οδηγούν ήδη μπροστά στον θρόνο του Θεού. Μαζί τους ο Άγιος Εφραίμ και ο Άγιος Νεκτάριος, τους οποίους επίσης πολύ αγαπούσε (όπως κι όλους τους αγίους) και μάλιστα επεσκέπτετο τα προσκυνήματά τους στη Νέα Μάκρη και στο Λαύριο της Αττικής, καθώς ένοιωθε πνευματικό σύνδεσμο και με τον μακαριστό Γέροντα Νεκτάριο Βιτάλη -που έχω βιογραφήσει- για τον οποίον πάντοτε με ενθουσιασμό μου μιλούσε, όταν συναντιόμασταν είτε εδώ στο Πλωμάρι, είτε στο Προσκύνημα.
Απλοί άνθρωποι του μόχθου, της βιοπάλης, όμορφοι τύποι που γλύκαναν και γλυκαίνουν το μωσαϊκό της τοπικής κοινωνίας!..
-Αιωνία σου η μνήμη, αγαπητέ Ιωάννη. Κάθε σημείο της όμορφης θάλασσάς μας και της ευλογημένης στεριάς, όπως και ο κάθε συμπατριώτης μας -στεριανός και θαλασσινός- θα σε θυμόμαστε με ζεστές αναμνήσεις!..
Ο Θεός, δια πρεσβειών των αγίων που μνημόνευσα, αλλά και πάντων των αγίων, να σε αναπαύη εν χώρα ζώντων και σκηναίς δικαίων. Να παρηγορεί την καλή σου Χιονία, λιώνοντας τα χιόνια της εύλογης στενοχώριας της, καθώς και την σεβαστή μητέρα σου Σταματία, σταματώντας κατά το ανθρωπίνως δυνατό, την μεγάλη μητρική λύπη της.
Με το καλό στον παράδεισο, Γιαννέλ’ Κρέλλ’.
Μανώλης Μελινός
