Γράφει ο Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης. Έχει τρομερή, αν όχι τρομακτική δουλειά μπροστά του ο νέος Δήμαρχος Λέσβου Δημήτρης Βουνάτσος και το δημοτικό συμβούλιο, που θα τον στηρίζει. Και από πλευράς ποσότητας, αλλά κυρίως από πλευράς ποιότητας, που είναι νομίζω και το ζητούμενο.
Δεν γνωρίζω με ποια στελέχωση ξεκινά, πέρα βέβαια από την εξυπακουόμενη διάθεση των ανθρώπων, που εκλέχθηκαν μαζί του, να δουλέψουν, για να βοηθήσουν τον τόπο που γεννήθηκαν και που αναμφίλεκτα αγαπούν.
Το ζήτημα είναι πώς ακριβώς τον αγαπούν; Εξυπηρετώντας τα άτομα και τις ανάγκες τους, οπότε διατηρείται και θεριεύει το πελατειακό σύστημα, που όλοι ομολογούν πως συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην καταστροφή της χώρας μας και το καταριούνται αναδρομικά, ή υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον που συνήθως συγκρούεται με το ατομικό.
Φυσικά και δεν πρόκειται να ισχυρισθώ ότι τα πράγματα είναι εύκολα. Είναι και όλοι το ξέρουμε, εξαιρετικά δύσκολα και απαιτείται τεράστια αντοχή, ψυχική και σωματική για να επιτευχθεί θετικό αποτέλεσμα. Γιατί από αρνητικά χορτάσαμε.
Η νέα δημοτική αρχή παραλαμβάνει ένα νησί, με 73 οικισμούς και 13 πρώην Δήμους. Με διαφορετικές σε πολλές περιπτώσεις νοοτροπίες και γιατί όχι διαφορετικά πολιτιστικά επίπεδα. Που θα πρέπει να τα διοικήσει με ομοιογενή τρόπο. Γιατί δεν θα είναι πια ένας νομάρχης, που απλώς επέβλεπε, αν επέβλεπε, τον τρόπο λειτουργίας των επί μέρους αυτοδιοικητικών μονάδων και συνέβαλε σ’ αυτήν ανάλογα με την πολιτική ή μη συμπάθεια κι ανάλογα με την επιδεικνυόμενη δραστηριότητα των τοπικών ηγεσιών.
Τώρα πια είναι ολόκληρη η Λέσβος, μια ολότητα, μια ενότητα, όπου οι πολιτικές δεν μπορεί να αλλάζουν και να διαφοροποιούνται από τόπου εις τόπον. Γιατί όπως στη Θεσσαλονίκη- για να του θυμίσω την πόλη όπου πέρασε τα φοιτητικά του χρόνια- δεν μπορεί να έχεις καθαρό το κέντρο και βρώμικη την Τούμπα π.χ. ή δεν δικαιούσαι να αποκαθιστάς την κυκλοφοριακή ειρήνη, στην Τσιμισκή, ενώ στην Κασσάνδρου γίνεται το μπάχαλο, έτσι κι εδώ θα δεις με την ίδια αγάπη και την ίδια αυστηρότητα και το Πλωμάρι και την Ερεσό. Αγωνιζόμενος να εξασφαλίσεις τις ισορροπίες. Όχι εκείνες που θωπεύουν όλους καλλιεργώντας ελπίδες, που δεν τους δίνουν την δυνατότητα, μέχρις ενός σημείου βέβαια να εκραγούν, αλλά αυτές τις ίσης και δίκαιης μεταχείρισης. Έστω κι αν προσωρινά οι μέχρι σήμερα ευνοημένοι, αν υπάρχουν, δυσαρεστηθούν. Γιατί το αποτέλεσμα θα μετρηθεί στο τέλος. Και είναι, υποπτεύομαι, η τελευταία ευκαιρία του Δημήτρη Βουνάτσου να βάλει την σφραγίδα του στο νησί.
Χθες, ως γιορτή του πολιούχου Πλωμαρίου Αγίου Νικολάου, συνέρευσαν στην ταλαίπωρη κωμόπολη, όλοι οι επιφανείς του νησιού. Από τον υπουργό Νίκο Σηφουνάκη μέχρι τον τελευταίο τοπικό σύμβουλο. Ανάμεσά τους περιφερειάρχης και αντιπεριφερειάρχης, ο νέος δήμαρχος, βουλευτές , ο μητροπολίτης, οι γαλονάτοι στρατού, ναυτικού, αστυνομίας και πυροσβεστικής. Μετέχοντας όλοι στην λαμπρή περιφορά της εικόνας του Αγίου Νικολάου, από τους εσωτερικούς δρόμους, και φυσικά τις δυο πλατείες του Πλωμαρίου και την παραλιακή. Ανάμεσά τους κι ο απερχόμενος Δήμαρχος, που περιδιάβαζε ανάμελος, δίπλα στον μητροπολίτη.
Η πλατεία του λιμανιού πεντακάθαρη, απαλλαγμένη από το καθημερινό άχθος των δεκάδων αυτοκινήτων, που παρκάρουν προκλητικά, κάτω ακριβώς από τις απαγορευτικές πινακίδες. Για την εσωτερική πλατεία, δεν είμαι βέβαιος, αλλά φαντάζομαι θα ήταν κάπως κι αυτή περιποιημένη.
Ακολουθώντας την πορεία την εικόνας και ανταλλάσοντας σκέψεις χαμηλόφωνα, δεν θα είχαν, υποπτεύομαι την ευκαιρία να θαυμάσουν το καρκατσουλιό, που έχουν δημιουργήσει οι μαγαζάτορες με τα πάσης φύσεως σκέπαστρα που δημιουργούν καθημερινά, ούτε την κατάλυση, με την μέθοδο της κατάληψης του μισού πεζόδρομου, από την στενωπό του οποίου πέρασαν. Και δεν θα μπόρεσαν να δουν ούτε το μικρό κενοτάφιο που η απερχόμενη δημοτική αρχή- ως συμπολίτευση και αντιπολίτευση- χτισμένο μέσα στο δρόμο, μας αφήνει, ούτε το πανομοιοτύπως δημιουργούμενο από τους Αλβανούς, κατοίκους Πλωμαρίου, στον τόπο όπου δολοφονήθηκε άδικα και άνανδρα ο εικοσάχρονος συμπατριώτης τους. Χωρίς κανείς να επεμβαίνει, αφού βεβαίως υπάρχει το προηγούμενο του άλλου κενοταφίου.
Το μέγα θέμα και ερώτημα είναι, πώς θέλει να διοικήσει ο νέος Δήμαρχος. Χτυπώντας φιλικά πλάτες, όλων όσων θα επιδιώξουν να τον προσεταιρισθούν, ή καρφώνοντας το μαχαίρι στις χαίνουσες πληγές που καθημερινά και περισσότερο διαποιούνται.
Παραλαμβάνει για παράδειγμα έναν Μόλυβο κι ένα Πλωμάρι με τουριστικές αξιώσεις και τα δύο. Ποιο είναι το όραμά του; Το Πλωμάρι να γίνει- ή να προσπαθήσει έστω- να γίνει Μόλυβος, ή το αντίθετο.
Κι εδώ, νομίζω, είναι το μεγάλο στοίχημα.
rahidi@in.gr
