Γράφει ο Ξενοφών Ε.Μαυραγάνης. Ένας εργάτης, ασφαλισμένος στο ΙΚΑ, άρρωστος ή τραυματίας, που έχει την ατυχία να μένει και να εργάζεται στο Πλωμάρι, δεν τρέχει τίποτα κι αν πρέπει να πεταχτεί ως τη Μυτιλήνη για να εξασφαλίσει μια αναρρωτική άδεια. Μπορεί να πάει με τα πόδια, με το λεωφορείο ή με το ιδιωτικό του αυτοκίνητο, που συνήθως δεν έχει.
Είναι λογικό το κράτος να διασφαλίζει τα συμφέροντά του και να μην αφήνει στους γιατρούς του Κέντρου Υγείας Πλωμαρίου, την δυνατότητα να χορηγούν ανέλεγκτα αναρρωτικές άδειες. Γι αυτό και μετέφερε την αρμοδιότητα αυτή στη Μυτιλήνη, όπου η εντιμότητα και η καθαρότητα είναι προφανώς διασφαλισμένη, αλλά κυρίως, όπερ και το βασικότερο, για να γίνεται οικονομία. Αφού προκειμένου να μετακινηθεί ένας εργαζόμενος προς Μυτιλήνη 45 χιλιόμετρα πηγαιμό και 45 γυρισμό, ξοδεύοντας και γύρω στα 80 ευρώ για εισιτήρια, φαϊ και άλλα έξοδα, θα το σκέφτεται ιδιαίτερα. Αποφασίζοντας τελικά, να χαρίσει στο ΙΚΑ, που ως γνωστόν δυσπραγεί, τα δικαιώματά του, παρά να υποστεί αυτή την ταλαιπωρία. Ως εκ τούτου το ΙΚΑ δηλαδή το κράτος θα έχει μια κάποια ανακούφιση, προς τελικό όφελος όλων μας.
Εξ άλλου αυτή είναι και η γενική κατεύθυνση που έδωσε ο πρωθυπουργός και στα μέλη της κυβέρνησής του και στο λαό. Πρώτα ο πολίτης, που δικαίως μεθερμηνεύεται ως πρώτα το γενικό συμφέρον, δηλαδή το κρατικό και μετά το ατομικό.
Κάτι ανάλογο, αλλά στο πιο λαϊκό είχε πει κι ο πρώην πρωθυπουργός όταν παράγγελνε στα μέλη της κυβέρνησής του, το περίφημο πια και ιστορικό «σεμνά και ταπεινά».
Άλλωστε ο ασθενής εργαζόμενος που ασφαλίζεται στο ΙΚΑ και θέλει να πάρει αναρρωτική άδεια, δεν έχει και πώς να περάσει την ώρα του. Ένα δεκάωρο λοιπόν πάνε έλα στη Μυτιλήνη, θα τον κάνει να περάσει ευχάριστα μια από τις μέρες, που δεν θα εργασθεί.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τους υπουργούς, που επισκέπτονται έναν τόπο, για να δώσουν λύση στα προβλήματα, που φύονται τα άτιμα, ανά πάσα στιγμή. Και απαιτούν άμεσες λύσεις, γιατί ο λαός είναι ανυπόμονος και απαιτητικός. Αυτοί πρέπει να κινηθούν γρήγορα, ανεξαρτήτως δαπανών.
Γι αυτό και η κυβερνητική ομάδα με τους Δημήτρη Ρέπα, υπουργό υποδομών, μεταφορών και δικτύων, Νίκο Σηφουνάκη, υπουργό αναπληρωτή περιβάλλοντος και τον υφυπουργό Γιάννη Μαγκριώτη, που δεν κατάφερε να προαχθεί και να καθίσει κι αυτός στο τραπέζι των υπουργικών συμβουλίων, πέταξαν την περασμένη εβδομάδα, από το Μυτιλήνη στο Σίγρι, με ελικόπτερο αφενός για να δουν εποπτικότερα την λεσβιακή εδαφική μορφολογία κι αφετέρου για να επισκεφθούν το διάσημο μουσείο φυσικής ιστορίας, όπως τουλάχιστον έγραψε ο τοπικός τύπος.
Δεν έχει σημασία ότι η μισής ώρας πτήση ενός ελικοπτέρου πάνω από τη Λέσβο στοιχίζει, σύμφωνα με τα στοιχεία των σχετικών επιχειρήσεων, 5.700 ευρώ κατ’ ελάχιστον, ενώ η ισόχρονη πτήση ενός στρατιωτικού κοστίζει πολύ περισσότερα. Ούτε πως είχε κινητοποιηθεί στο Σίγρι, ολόκληρος κόσμος- πυροσβέστες, λιμενικοί, βατραχάνθρωποι, αστυνομικοί, γιατροί και νοσοκόμοι- για να αντιμετωπίσει έγκαιρα και με επιτυχία κάθε τυχόν απρόοπτο που θα μπορούσε να συμβεί. Κι ούτε πως –κακώς βέβαια- η κίνησή τους μπορεί να ερμηνευθεί ως χρήση του κράτους – λαφύρου, που ρητά έχει απαγορεύσει ο πρωθυπουργός και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Σημασία έχει ότι είδαν το ανάγλυφο της Λέσβου, των περιοχών της, την φτωχή οδοποιϊα της, τα αρχαίο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού στη Μυτιλήνη, τον διάσημο- αλήθεια το βιβλίο Γκίνες, πώς δε μας πήρε χαμπάρι- δρόμο της Λαγκάδας που δεν οδηγεί πουθενά, τις δεκατέσσερις χωματερές που λειτουργούν εις πείσμα της Ε.Ε. στον σκληρό πυρήνα της οποίας συγκαταλεγόμαστε, τους δρόμους Αγιάσου-Μεγαλοχωρίου και Μελίντας –Βατερών, που αενάως εξαγγέλλονται, το ισότιμο με το γεφύρι της Άρτας φράγμα του Σεδούντα Πλωμαρίου και τόσα άλλα.
Ίσως και να διαπίστωσαν την λάθος απόφαση του συναδέλφου τους κ. Ραγκούση, να κάνει όλο το νησί ένα δήμο. Όπως ας πούμε τις Οινούσες.
Ασφαλώς για το καλό της Λέσβου και της πατρίδας γενικότερα, έγιναν αυτά, που τώρα εν όψει των «αυτοδιοικητικών» εκλογών του Νοεμβρίου, είναι ώρα να επισημανθούν, να χαρακτηρισθούν, να μελετηθούν και να επιλυθούν, όλα της τα προβλήματα και οι ελλείψεις. Διότι στη βράση κολλάει το σίδερο, όπως λέει κι η παροιμία.
Παρ’ όλα αυτά, ο λαός με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένος. Τέτοια προσπάθεια, τέτοια επιμέλεια, τέτοια άμεση, αστραπιαία θα έλεγε κανείς κίνηση κι αντί να αξιολογηθεί θετικά, «Με άδεια χέρια» σου λέει, «ήρθε ο υπουργός στη Λέσβο».
Τι ήθελαν δηλαδή. Να φέρει και τα συνεργεία με το ελικόπτερο και ν’ αρχίσουν να σκάβουν, για να είναι ικανοποιημένοι; Ήμαρτον κύριε.
rahidi@in.gr 20.09.2010
