Ο Παράδεισος του Παπά Στρατή

Του Ξενοφώντα Ε. Μαυραγάνη. Τον παπά Στρατή από το Κεράμι, που αφιέρωσε την σύντομη ζωή του, στην υπόθεση της αλληλεγγύης και της βοήθειας των κατατρεγμένων δεν ευτύχησα να γνωρίσω.
Κάθε που σχεδίαζα να πεταχτώ ως την Καλλονή, την έδρα του, να ξεκολλούσα απ’ ανταλλάξω μαζί του δυο κουβέντες, κάτι μου τύχαινε και δεν πραγματοποιούσα την επιθυμία μου.Κι έτσι έχασα την ευκαιρία να γνωρίσω έναν σπουδαίο άνθρωπο που η ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες τον είχε χαρακτηρίσει «Καλό Σαμαρείτη».

Ούτε στην κηδεία του κατάφερα να πάω, παρακολούθησα όμως με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όλα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν γι αυτόν.

Πλήθος κόσμου, όλοι οι ιερείς της ευρύτερης περιοχής της Καλλονής, αξιωματούχοι του κράτους, της τοπικής αυτοδιοίκησης, εκπρόσωποι σωματείων και συλλογικοτήτων. Ο θάνατός του αποτέλεσε σημαντική είδηση για τα ΜΜΕ, όχι μόνο τα τοπικά, αλλά και τα πανελλαδικής εμβέλειας.

Τον θρήνο για τον πρόωρο χαμό του ακολούθησαν δηλώσεις του υπουργού μεταναστευτικής πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα, γνωστού για την δράση του σε θέματα παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας, της περιφερειάρχου Χριστιάνας Καλογήρου , του δημάρχου Λέσβου Σπύρου Γαληνού, του περιφερειάρχη παιδείας Β. Αιγαίου Άρη Καλάργαλη και πολλών άλλων επώνυμων και ανώνυμων.

Ειδικά ο υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής δήλωσε: «Ο παπά Στρατής δίδαξε στην πράξη αναλώνοντας τη ζωή του, την αγάπη και την αλληλεγγύη στους ευάλωτους. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μαθήτεψα με σεμνότητα δίπλα του. Οι στιγμές καλούν όλους εμάς που διδαχθήκαμε απ’ αυτόν να συνεχίσουμε το έργο του. Ο παπά Στρατής δεν θα πεθάνει και θα είναι ζωντανός όσο καινούργιοι άνθρωποι θα στρατεύονται στο να «γλυκάνουν» τον πόνο του ανθρώπου».

Δεν έχω να γράψω τίποτα για την δράση του λευίτη αυτού, που μέσα στη ζεστή ΑΓΚΑΛΙΑ του, τάϊσε, πότισε, έντυσε χιλιάδες ανθρώπους που ζουν στην απόγνωση και που εμείς καταφρονητικά είτε και εχθρικά αποκαλούμε «λαθρομετανάστες». Φοβούμενοι μη μας κλέψουν, μη μας μολύνουν και το κυριότερο μη μας πείσουν να αλλαξοπιστήσουμε. Επιχείρημα που μου ανέπτυξε με μεγάλη ζέση ένας νέος καλόγερος στο μοναστήρι της Μεγάλης Παναγίας, στη Σάμο πριν λίγες μέρες.

Μεγάλη θλίψη στην κηδεία του παπά Στρατή. Μόνο που πολλοί παρατηρήσαμε την εκκωφαντική απουσία των δύο μητροπολιτών του νησιού. Του επιχώριου Μηθύμνης Χρυσοστόμου και του Μυτιλήνης, Ερεσού και Πλωμαρίου Ιακώβου. Προφανώς οι άνθρωποι θα είχαν άλλες υπέρτερες υποχρεώσεις, από το να αποχαιρετήσουν ένα απλό και φτωχό παπά που έκανε πράξη τη διδασκαλία του Χριστού.

Και ήταν σημαντική η απουσία , όχι για τον παπά Στρατή, αλλά για την εκκλησία που υπηρετούν οι δύο ιεράρχες, γιατί οι κανόνες της επιτάσσουν την παρουσία επισκόπου στις κηδείες των ιερέων.
«Η παρουσία επισκόπου φανερώνει την ευχαριστιακή σύναξη της ενορίας από το γεγονός της κοιμήσεως που δηλώνεται εξωτερικά με τη σύναξη όλου του κλήρου, δηλαδή του επισκόπου, του πρεσβυτερίου και του λαού» (Ιερά μητρόπολις Νέας Σμύρνης- Μητροπολιτικός ναός Αγίας Βαρβάρας).

Η απουσία λοιπόν των δύο επισκόπων του νησιού, φανερώνει κατά πάσαν πιθανότητα την απαρέσκειά τους για την δράση και τις πράξεις του παπά Στρατή, που ενώ όλος ο κόσμος την θέλει στη «γειτονιά των αγγέλων», εκείνοι ίσως τον θέλουν κάπου αλλού. Διαγράφοντας προφανώς τις προτροπές της εκκλησίας που υπηρετούν, για την παντοιοτρόπως εκδήλωση της Αγάπης.

Πέρα όμως από τα γνωστά «Ο Θεός αγάπη εστί» ή «αγαπάτε τους εχθρούς υμών», υπάρχουν και άλλες σημαντικότερες διδαχές που ίσως οι πολλοί αγνοούμε. Όχι όμως και ο μητροπολίτης Αντινόης Παντελεήμων , που μεταξύ άλλων γράφει:

«Το μέτρο της κρίσης του , είναι η αγάπη προς τους ανθρώπους, προς τους πτωχούς και πεινασμένους, στους ασθενείς και τους αδύναμους, τους άσημους , τους καταφρονημένους. Ο Χριστός όμως τους πτωχούς τους θεωρεί αδελφούς του, διότι «ουκ επαισχύνεται αδελφούς καλείν αυτούς» (Εβρ.2:11) και θεωρεί τις ευεργεσίες προς αυτούς ως προς τον ίδιον προσφερόμενες. Γι’ αυτό λέει «Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών των ελαχίστων εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25:40).
Αν λοιπόν ο παπά Στρατής έκανε πράξη την διδασκαλία του Χριστού, την οποία υπηρέτησε, και επομένως απολαμβάνει σήμερα τον κατά τις χριστιανικές παραδοχές «Παράδεισο», αυτοί που τον αγνόησαν ίσως και τον περιφρόνησαν, τι ακριβώς αναμένουν από την κρίση του Θεού, στον οποίον λένε ότι πιστεύουν;

Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης