Γράφει ο Αριστείδης Καλάργαλης. Αρκετοί απ’ τους σημερινούς ενήλικες θα θυμούνται, απ’ την παιδική τους ηλικία, τον εκφοβισμό με την ένεση του γιατρού: «κάθισε καλά γιατί θα σου κάνει ένεση ο γιατρός». Κάποιοι γονείς πρόσθεσαν στις απειλές τους και τον δάσκαλο: «κάθισε καλά γιατί θα σε δείρει ο δάσκαλος». Και βεβαίως το τρίπτυχο συμπλήρωνε ο αστυνομικός: «κάθισε καλά γιατί θα σε πάει φυλακή». Οπότε αφελώς αναρωτιόνταν οι γονείς γιατί τα παιδιά τους όταν μεγάλωσαν είχαν κάποιες επιφυλάξεις προς αυτές τις επαγγελματικές ιδιότητες. Ο γιατρός που μας θεραπεύει, ο δάσκαλος που μας μορφώνει κι ο αστυνομικές που μας προστατεύει αντιπροσώπευαν κάτι το κακό στα παιδιά.
Μεγαλώνοντας αντιληφθήκαμε ότι ο φόβος κυριαρχεί στην κοινωνία. Μερικές φορές μας προστατεύει. Όμως όταν συνοδεύεται με απειλή και τιμωρία είναι αρνητικό συναίσθημα και αποτροπιαστικό. Δυστυχώς έχει ενταχθεί και στην πολιτική ζωή της χώρας μας. Μέσω του φόβου και της τρομοκράτησης επιχειρείται να χειραγωγηθούν οι πολίτες, ειδικά στην εκλογή και ψήφιση κάποιου κόμματος. Ας θυμηθούμε τις εκλογές του 2012. Τότε πραγματοποιήθηκε μια μαζική ψυχική τρομοκράτηση των Ελλήνων πολιτών, από Έλληνες πολιτικούς, αλλά και από πάρα πολλούς εκπροσώπους ευρωπαϊκών οργανισμών. Το ίδιο επιχειρείται και τώρα, ευτυχώς σε μικρότερο βαθμό. Μια αήθης επίθεση εναντίον αυτού που χαρακτηρίζουν «κυρίαρχο λαό», όταν υπάρχουν ενδείξεις ότι δεν τους επιλέγει. Τότε έρχεται ο δικός τους φόβος, ο φόβος της απόρριψης.
Αν επιλεγούν κόμματα εκτός της συγκυβέρνησης, ειδικά αν εκλεγεί ο Σύριζα, θα ’ρθουν τα πάνω κάτω μας λένε. Θα χάσετε όσα πετύχαμε. Όμως αυτό ακούγεται πλέον ως ευφυολόγημα. Η πλειοψηφία της κοινωνίας, οι εργαζόμενοι της καθημερινότητας, αγρότες, κτηνοτρόφοι, εργάτες κι αυτή η μεσαία τάξη συρρικνώθηκαν. Αυτό δεν είναι εικασία, είναι πραγματικότητα. Η μεσαία τάξη, αυτή που εκλέγει τις κυβερνήσεις, ξεζουμίστηκε. Ότι αποκτήθηκε στα τέλη του περασμένου αιώνα χάθηκε σε 4 -5 χρόνια. Τις πιθανές διαφωνίες κάποιων μπορούμε να τις συζητήσουμε δημόσια.
Όμως, εκτός του οικονομικού θέματος, διαπιστώνουμε παραμερισμό και της δημοκρατίας. Σήμερα έχουμε εξωθεσμικές παρεμβάσεις για να καθοδηγηθεί ο Έλληνας ψηφοφόρος. Δεν προηγείται η δημοκρατία, αλλά οι αγορές. Η δημοκρατία πρέπει να θέτει τα όρια κι όχι οι αγορές τα όρια της δημοκρατίας. Ποιος αποφασίζει για μας, όλοι εμείς ή οι οικονομικοί παράγοντες; Εγώ θέλω να επιλέγω τους κυβερνώντες μου, να μην τους υπαγορεύουν. Από τα νόμιμα κόμματα της Ελληνικής Δημοκρατίας να επιλέξω ελεύθερα, χωρίς φόβο όποιο θέλω. Αλλιώς ας κριθούν κάποια κόμματα παράνομα, όπως το 1950.
Στις προσεχείς εκλογές είναι πάρα πολλοί αυτοί που περιμένουν και θέλουν διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτό των προηγούμενων εκλογών. Όχι μόνο εντός της Ελλάδας αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Το αποτέλεσμα θα είναι η αφετηρία για άλλη διακυβέρνηση. Αισιοδοξούν ότι προτεραιότητα θα έχει ο άνθρωπος, το δημόσιο συμφέρον, η κοινωνία. Ειδικά οι κάτοικοι της Ευρώπης περιμένουν το ανατρεπτικό εκλογικό αποτέλεσμα που θα φέρουν οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Και μη νομιστεί ότι αυτό το θέλουν για μελέτη. Ελπίζουν κι εκείνοι ότι το αποτέλεσμα θα βοηθήσει και τη δική τους εθνική κοινωνία.
Ο άνθρωπος όταν αντιμετωπίσει και παραμερίσει τον φόβο τον αντικαθιστά με την ελπίδα. Κι όταν ελπίζει ο αδύναμος, ο καθημερινός άνθρωπος, ο φόβος αλλάζει πλευρά. Τον αποκτούν αυτοί που διοικούν αυταρχικά κι έχουν γίνει εχθροί των απλών ανθρώπων.
Αριστείδης Καλάργαλης
