Από Αγωνιστική Παρέμβαση. Οι εκπαιδευτικοί του Πλωμαρίου απευθύνονται στην τοπική κοινωνία μπροστά στις απεργιακές κινητοποιήσεις: Όλοι και όλες λίγο πολύ αντιλαμβανόμαστε ότι η ζωή μας μέρα με τη μέρα αλλάζει. Δεχόμαστε μία μεγάλη επίθεση τόσο στην εργασία μας ( μισθοί , ασφαλιστικό, απολύσεις κτλ) όσο και στην καθημερινότητά μας (ακριβότερη ΔΕΗ, πετρέλαιο, εισιτήρια στα μέσα μεταφορών, κτλ).
Μια επίθεση που γίνεται ακόμη και στους πιο βασικούς τομείς της ζωής μας, όπως η περίθαλψη και η εκπαίδευση. Οι νόμοι της αγοράς, του κέρδους και της εκμετάλλευσης, οι νόμοι της ζούγκλας δηλαδή και του κανιβαλισμού, μας επιβάλλονται όλο και πιο βίαια, χειροτερεύοντας τους όρους με τους οποίους εργαζόμαστε και ζούμε. Ειδικά στην επαρχία η κατάσταση μπορεί να είναι ακόμη πιο δύσκολη ( βλέπε Καλλικράτη, ανεργία, απουσία κοινωνικών παροχών, υποδομών, κτλ).
Το παρακάτω κείμενο είναι μια προσπάθεια ενημέρωσης και επικοινωνίας εκ μέρους κάποιων εκπαιδευτικών και κατοίκων του Πλωμαρίου προς τους υπόλοιπους συγχωριανούς μας με αφορμή τη 2μερη απεργία στις 22 και 23 Φεβρουαρίου 2011. Ξεκινώντας….
Περί «παιδείας»
· Μείωση ρεκόρ της χρηματοδότησης για την παιδεία (βιβλία, πετρέλαιο, κτηριακό, αναλώσιμα κτλ.). Το έλλειμμα που θα προκύψει καλούμαστε να το πληρώσουμε φυσικά εμείς, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι μαθητές από το υστέρημά μας, κι όλο αυτό σε μια περίοδο που η λιτότητα πλήττει το σύνολο των νοικοκυριών. Ή ίσως κάποιος «καλοπροαίρετος» ιδιώτης με το αζημίωτο φυσικά.
· Συγχωνεύσεις –κλεισίματα σχολείων. Τα σχολεία που δε θα έχουν πολλούς μαθητές ή δε θα είναι «παραγωγικά» ή δε θα καταφέρνουν να βρίσκουν λεφτά από μόνα τους ή δημιουργούν «προβλήματα», τα σχολεία με λίγα λόγια που θα είναι μη αποδοτικά ως σχολεία-επιχειρήσεις θα κλείνουν, άμεσα ή έμμεσα, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
· Αξιολόγηση και κατηγοριοποίηση των σχολείων σε «καλά» και «κακά», με την χρηματοδότηση να ευνοεί τα πρώτα και τα υπόλοιπα να οδηγούνται στο περιθώριο. Οι μαθητές που έχουν το κοινωνικό και οικονομικό υπόβαθρο για να ανταποκριθούν στο όλο και πιο εντατικοποιημένο σχολείο θα πηγαίνουν στα σχολεία α΄ κατηγορίας, θα ξοδεύουν λεφτά για φροντιστήρια και οι υπόλοιποι, οι περισσευούμενοι, στα σχολεία «γκέτο». Την πραγματικότητα αυτή τη βλέπουμε στα σχολεία της Αγγλίας ήδη από την εποχή της Θάτσερ, βλέποντας παράλληλα και τις συνέπειες στις τοπικές κοινωνίες. Ήδη έχει διακοπεί από φέτος η ενισχυτική διδασκαλία (δωρεάν φροντιστήριο στα σχολεία), θεσμός που είχε καθιερωθεί τα τελευταία 15 χρόνια.
· Τμήματα με 30 μαθητές. Θα στοιβάζουν τους μαθητές σε αίθουσες-στάβλους, αδιαφορώντας για τις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές απαιτήσεις και συνθήκες κάθε τάξης. Η κατάργηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και του Ο.Ε.Δ.Β. από το υπουργείο κάνει ξεκάθαρο ότι τα κίνητρα στην εκπαίδευση δε θα είναι πλέον παιδαγωγικού χαρακτήρα αλλά αυτά της αγοράς. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
· Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τη ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα των ίδιων των εκπαιδευτικών, τους ελάχιστους διορισμούς, τις ελαστικές μορφές εργασίας ( αναπληρωτές, ωρομίσθιοι), την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, τις μετακινήσεις κάθε χρόνο (εάν σε προσλάβουνε φυσικά) από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό, την πειθαρχία και την δουλοπρέπεια που θα πρέπει ο κάθε υπό 3ετή δοκιμή νεοδιόριστος να δείχνει και φυσικά τα τεράστια χαράτσια στον ήδη μειωμένο μισθό, δημιουργούν μία κατάσταση πολύ δυσάρεστη για όλους όσους εμπλέκονται με την εκπαίδευση και κατ’ επέκταση για την κοινωνία που θα ζούμε εμείς και τα παιδιά μας.
Περί «υγείας»
· Το 5ευρω, και βάλε, απαιτείται πλέον ως εισιτήριο, τόσο για τους ανασφάλιστους, όσο και για ένα μεγάλο κομμάτι των ασφαλισμένων για μια επίσκεψη σε ένα νοσοκομείο ή κέντρο υγείας.
· Πληρώνουμε ήδη τις ιατρικές εξετάσεις, που κυμαίνονται από 3ευρώ για μια ακτινογραφία και μπορούν να φτάσουν τα 80 ευρώ για μια αξονική εγκεφάλου (με σημερινές τιμές που θα ανατιμολογηθούν σύντομα…).Ήδη για το δημόσιο ταμείο 250 εξετάσεις δε δικαιολογούνται πλέον και καλούνται οι ασφαλισμένοι να τα πληρώνουν από την τσέπη τους!
· Απογευματινά ιατρεία: οι έχοντες τη δυνατότητα να καταβάλλουν από 50 ευρώ και πάνω θα μπορούν να εξυπηρετούνται άμεσα στα απογευματινά ιατρεία, και να λύνουν το πρόβλημα τους χρησιμοποιώντας τις υποδομές του δημόσιου νοσοκομείου, φανερά σε βάρος αυτών που δεν θα μπορούν να καταβάλλουν τέτοιες αμοιβές.
· Διαχωρίζουν τα νοσοκομεία ανά τάξη ασθενών. Φτωχοκομεία, δηλαδή, που θα εξυπηρετούν τους περισσευούμενους (ασφαλισμένοι της πρόνοιας, ανασφάλιστοι –που φυσικά ευδοκιμούν μέσα στη μαύρη εργασία-, άνεργοι –που μέσα στη συγκυρία της κρίσης όλο και αυξάνονται-, μετανάστες).
Την ίδια στιγμή στο Πλωμάρι υπηρεσίες όπως: εφορία, ΟΤΕ, ΔΕΗ, Υπηρεσίες του Δήμου, ακόμη και η Πυροσβεστική (!), υπολειτουργούν χωρίς προσωπικό ή ακόμη χειρότερα ετοιμάζονται να φύγουν, κάνοντας τη ζωή των κατοίκων πιο δύσκολη. Και όλα αυτά γιατί δεν τους «συμφέρει». Δεν τους «συμφέρει» να «ξοδέψουν» λεφτά για ένα χωριό στη νότια Λέσβο. Το Πλωμάρι, όπως και άλλα «Πλωμάρια», είναι θύματα της λογιστικής του κράτους. Αυτής που δεν κοιτάει τις ζωές των ανθρώπων, αλλά αριθμούς.
…τελειώνοντας (για την ώρα)
Όποιος ή όποια πιστεύει ότι οι κοινωνικές παροχές (δημόσια δωρεάν παιδεία/υγεία, δημόσιες μεταφορές, ασφαλιστικά ταμεία, υπηρεσίες τοπικής αυτοδιοίκησης κτλ) ήταν ή είναι μια στιγμή θαλπωρής στη ζεστή αγκαλιά του κράτους και όχι αποτέλεσμα συνεχόμενων αγώνων και συγκρούσεων ,ας ετοιμαστεί να βιώσει την επέλαση του κάθε «ΔΝΤ», της κάθε «Τρόικας» και του κάθε «Αφεντικού».
Είναι δικαίωμα να μη θέλεις να χειροτερεύσει η ζωή σου κι άλλο, και είναι δίκαιο , όσο δίκαιοι είναι και οι αγώνες που πρέπει να κάνουμε.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ
«Αυτοί που αρπάνε το φαί απ’ το τραπέζι κηρύσσουν τη λιτότητα. Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους για τις μεγάλες εποχές που θα έρθουν…»
Μπ. Μπρεχτ
ti egine???etoimazoun perikopes stous misthous sas kai thimithikate kathigites tou plomariou oti einai wra gia agwna??? toso kairo p isastan??? ma vevaia sto kanape sas arazate opws kanete allwste ta teleutaia 3 xronia…..
Η “επίθεση”, οι συνέπειες και οι περικοπές που έχει δεχθεί ο ιδιωτικός τομέας είναι μεγαλύτερη από αυτή στον δημόσιο (των καθηγητών).
Τέλος πάντων, ποιος να στηρίξει ποιον τώρα…!?
enimerotika, to kimeno den ine ton agonistikon paremvaseon, ala protovulias ekpedeftikon tou plomariu. Apla anarti8ike sto blog tvn paremvaseon. Oso gia to proto sholio: i ironia ine to katafigio ton apelpismenon…. eno gia to deftero sholio : Simasia den ehi se pion kanun megaliteri epi8esh. To simantiko ine na stirixume o enas ton alon stus agones tu, efoson fisika afti ginontai me axioprepia ke enantia sti hiroterefsi ton zoon mas.
M.
ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΟΛΟΥΣ.
ΑΝ ΔΕΝ ΒΓΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ.
ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΟΠΛΟ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.
ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΟΥΣ.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ ΛΙΓΟ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΟΜΟΨΥΧΙΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑ
jim…οπως τα λες ακριβως με καλυψες απολυτα.
plomariti egw xronia apelpisias de exw perasei………aplws ayth einai i alitheia gia tin pleiopsifia twn kathigitwn sto plomari oso kai an de s aresei…. oti einai adraneis.////kai mono otan prokeitai gia perikopes antidroun…!!
Πλωμαρίτη και Jim εμένα δεν με στήριξε κανείς στα προβλήματά μου, όπως λέτε.
Και όταν απεργώ την άλλη μέρα δουλεύω διπλά για να βγάλω τη δουλειά που χάθηκε.
Υπερωρία δεν έχω πληρωθεί ποτέ. Ενώ έχω ξημερωθεί (κυριολεκτικά όμως) σε χώρο εργασίας.
Λοιπόν? Μη που πεις ότι ο Ιδιωτικός τομέας ήταν πιο “άρρωστος” από τον Δημόσιο…
ΤΟ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΣΑΝ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ Η ΑΜΟΙΒΗ ΣΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΛΟΓΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΙΑ;
ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΕΦΤΑ;
ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’30 ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΑΝ ΣΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΜΕ ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΩΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΧΩΡΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ -ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.
ΟΜΩΣ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΣΤΟ 1930 ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΔΡΑΝΕΙΣ.
ΑΝΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΚΥΡΙΟΙ ΕΜΕΙΣ ΠΧ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ, ΛΕΜΕ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΑΣ.
ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΠΟΥΜΕΡΑΓΚ ΓΙΑΤΙ ΑΦΟΥ ΠΗΔΗΞΑΝΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ, ΤΩΡΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΔΗΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΦΤΑΙΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΙ.
ΑΝ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΡΩΓΑΝΕ ΟΛΟΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΟΤΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΙ ΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΤΟΜΙΝΟ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΟΧΟ (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΟΥΣ) ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΟΜΩΣ ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΕΙΠΑΝ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΟΜΑΡΙ.
ΕΠΡΕΠΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΣΚΥΛΟΣ ΓΕΥΤΕΙ ΖΕΣΤΟ ΑΙΜΑ ΕΘΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΖΗΤΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΖΕΣΤΗ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΤΟΝ ΒΑΛΑΜΕ ΝΑ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΝΙΓΕΙ.
Πόσοι από τον ιδιωτικό τομέα θα ήθελαν να δουλεύουν στο δημόσιο (μεγαλώνοντας) και πόσοι από το δημόσιο να πάνε στον ιδιωτικό τομέα;
Αυτό δίνει μια απάντηση.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΑΣ
Μαθητές δημοτικού σχολείου από τα Χανιά, έστειλαν την παρακάτω ιστορία στους 300 μεταναστες απεργούς πείνας. Φεβρουαρίου 17, 2011
Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:
-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: «Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!» Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: «Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»
Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: «Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είστε σίγουρος δε, ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.» Τότε το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και της φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: «Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!» Και η αγελάδα απάντησε: «Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι μια διπλωματίτσα στην κοιλιά μου! Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας! Την επόμενη νύχτα,έ νας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως την παγίδα πιάστικε από την ουρά ένα φίδι ..
Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα. Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με ένα πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες κι έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα αφού όλοι ξέρουμε πως στον πυρετό δίνουμε κοτόσουπες! Αλλά η αρρώστεια της γυναίκας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας 24 ώρες το 24ωρο. Για να τους ταισει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι ! Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε! Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος γιατί ήταν πολύ καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει την αγελαδα του.. Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν’έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη…
Γιαυτό και σεις, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει ότι έχει ένα μικρό πρόβλημα-μεγάλο γι αυτόν- και που ίσως εσας δε σας πολυαφορά, θυμηθείτε πως όταν καποιος από το περιβάλλον μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε και μεις σε κίνδυνο!
Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ’αυτό το πλοίο που το λένε ζωή! Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τ’αυτιά μας και ας κάνουμε μια προσπάθεια να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλο.
http://www.facebook.com/#!/notes/andrioti-constandius-katerina/paramythi-matheton-demotikou-scholeiou-chanion-gia-tous-300-metanastes-apergous-/10150115895996849