Άρθρο του Αριστείδη Καλάργαλη.(Δημοσιεύθηκε σήμερα 31.12.2014 στην εφημερίδα Δημοκράτης). Γιατί δεν εκλέχτηκε ο κ. Σταύρος Δήμας ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αναρωτιούνται κάποιοι, και γιατί δεν τον ψηφίσατε, λέει προς τους βουλευτές ο κ. Σαμαράς; Η εξήγηση είναι εύκολη, ίσως δεν χρειάζεται βαθιά πολιτική ανάλυση. Προτάθηκε για πρόεδρος ο Σ. Δήμας για να μην εκλεγεί. Αν τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης επιθυμούσαν από την παρούσα Βουλή να εκλεγεί πρόεδρος θα επέλεγαν κάποιον άλλον υποψήφιο.
Δεν κρίνεται ως καλός ή κακός ο υποψήφιος, αλλά στο ότι δεν θα συναινούσαν στην εκλογή του πολλοί βουλευτές. Αν ήθελαν να εκλεγεί πρόεδρος θα επέλεγαν κάποιον που να ψηφιστεί από τους ανεξάρτητους βουλευτές και από άλλα κόμματα. Δηλαδή έπρεπε η υποψηφιότητα να είναι ελκυστική προς τη ΔΗΜΑΡ ή προς τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Μια υποψηφιότητα κεντρώας ή λίγο αριστερής προέλευσης θα είχε καλύτερη τύχη. Ενώ ο κ. Δήμας, ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, δεν θα ψηφιζόταν, όπως και έγινε.
Στην πολιτική ατμόσφαιρα, της Ελλάδας και της Ευρώπης, ήταν γνωστό ότι πάμε για εκλογές το συντομότερο. Ένα μήνα πριν ένα μετά μικρή σημασία έχει. Όποιος κρύβεται πίσω απ’ τις φράσεις «προξένησαν τις εκλογές» μάλλον δεν θα ακουστεί ο λόγος του. Οι ίδιοι οι κυβερνητικοί βουλευτές, κάποιοι, είχαν ανακοινώσει ότι δεν θα ψήφιζαν νέα μέτρα. Οπότε σε πια Βουλή θα κατατίθεντο αυτά;
Οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν, εδώ και καιρό, ότι το 2015 θα υπάρχει άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα. Τα ποσοστά των κομμάτων θα είναι αρκετά διαφορετικά από αυτά της σημερινής βουλής. Οι πρώτες θέσεις θα καταληφθούν από άλλα κόμματα και με άλλη σειρά κατάταξης. Πολλά πρόσωπα θα αλλάξουν· ήδη κάποιοι αντιλαμβανόμενοι τις αλλαγές δεν θα είναι υποψήφιοι. Πάνω απ’ όλα θα είναι διαφορετικής πολιτικής από τη σημερινή. Όλοι αντιλαμβάνονται ό,τι η σημερινή πολιτική δεν αποδίδει τόσο, έστω κι αν υποστηρίζεται το αντίθετο.
Σήμερα έχουμε μια πτωχευμένη κοινωνία. Αν είναι και η χώρα μας δεν το γνωρίζουμε, γιατί οι οικονομικές μας γνώσεις είναι λίγες. Όμως, τις δυνατότητες της τσέπης μας, τις μη εκπληρούμενες ανάγκες, το άδειασμα των λογαριασμών, τα χρέη κι άλλες αρνητικές καταστάσεις κι αρνητικούς παράγοντες τους ζούμε. Λίγο πολύ ο καθένας μας έχει περιθωριοποιηθεί. Εκτός από αυτούς που κάνουν ότι πάμε καλά. Όχι, δεν θέλουμε σύγκριση με τη χειρότερη κατάσταση και με τριτοκοσμικές χώρες. Ζούμε στην Ευρώπη και με ευρωπαϊκές, δυτικές, χώρες να γίνεται η σύγκριση.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι άλλη σχέση με τα ευρωπαϊκά κέντρα. Να πάψουμε να εκτελούμε αποφάσεις και εντολές των κάθε λογής Ευρωπαίων. Θέλουμε άλλη ζωή, με ένα πραγματικό κοινωνικό κράτος. Στην έννοια πατρίδα περιλαμβανόμαστε κι εμείς, οι κάτοικοί της Ελλάδας. Ας σταματήσει αυτή η αναφορά ότι μόνο κάποιοι νοιάζονται για την Ελλάδα, είναι οι πατριώτες. Εκτός κι αν έχουν αποδείξεις για το αντίθετο. Οπότε πρέπει να τις παρουσιάσουν δημόσια. Αλλιώς μεταφέρουν την πολιτική ζωή της χώρας μας στη δεκαετία του 1950.
Οπόταν ως χώρα αγωνιστήκαμε, υψώσαμε ανάστημα, διεκδικήσαμε, υπήρξε θετικό αποτέλεσμα. Τα όπλα της αντίστασης των απελευθερωτικών αγώνων έχουν αντικατασταθεί από τη διεκδικητική πολιτική. Μάλλον προς τα κει πρέπει να στραφεί η νέα κυβέρνηση. Η πρόταση της νέας κυβέρνησης να υποστηριχτεί από περισσότερα κόμματα. Αλλά να ενισχυθεί, με την έγκρισή της μέσω δημοψηφίσματος, από τους Έλληνες πολίτες. Τότε ο επόμενος πρωθυπουργός, αν δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, θα διαπραγματεύεται έχοντας την πλειοψηφία του λαού.
