Γράφει ο Γιάννης Μαλλής. Επιτρέψτε μου να αρχίσω έτσι: Ήμουν σίγουρος ότι θα έχει κόσμο. Ότι θα γίνει κέφι. Ότι θα μαζευτούμε πολλοί. Σε μια εποχή απόλυτης κοινωνικής-πολιτικής-οικονομικής κρίσης, στρέβλωσης της πραγματικότητας και της αλήθειας από τα ΜΜΕ, αποπροσανατολισμού, εκφοβισμού και ύπουλης καθοδήγησης, ο άνθρωπος στρέφεται στον εαυτό του. Ο εαυτός του είναι οι ρίζες του, η ιδιαίτερη πατρίδα του, η οικογένεια, οι φίλοι, η κουλτούρα, οι παραδόσεις. Για μας τους Πλωμαρίτες, η ντοπιολαλιά, το allegro του χαρακτήρα, το ούζο, η καλή παρέα, το κέφι, ο μεζές, ο χορός, το σαντούρι, τα πολίτικα νησιώτικα και συρτά, οι καρσιλαμάδες και τα απτάλικα. Ο εαυτός μας είναι το Πλωμάρι. Το κουβαλάμε στη καρδιά και αν αυτό καταχωνιαστεί σε καμιά γωνιά λόγω των περιστάσεων και της απόστασης, αρκούν οι πρώτες σταγόνες ούζου, μερικές ελιές για μεζέ και οι πρώτες νότες από τα “Ξύλα” για να ξεκλειδώσουν τη διάθεση και να μας κάνουν να ξαναβρούμε το “είναι” μας.
Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας με σημείο επαφής την καταγωγή ή την αγάπη για το Πλωμάρι, άρπαξαν την ευκαιρία που τους δίνει κάθε χρόνο τέτοια εποχή ο Σύνδεσμος Πλωμαριτών Αττικής και βρέθηκαν στην αίθουσα της οδού Ζήνωνος για να πάρουν δύναμη ο ένας από τον άλλο, να κουβεντιάσουν, να χορέψουν, να γελάσουν. Σε πείσμα αυτών που μας θέλουν φοβισμένους και εσωστρεφείς εμείς οι Έλληνες, οι Πλωμαρίτες, όλοι μας, έχουμε τον τρόπο (και ναι ρε γαμώτο είναι τόσο απλός και φτηνός) να ανακτήσουμε γρήγορα τη χαμένη διάθεση, την ταυτότητα και την συνοχή μας (που τόσο τους ενοχλεί). Ανάμεσα σε δυο λεβέντικες στροφές Αϊβαλιώτικου ζεϊμπέκικου, τον γλυκάνισο να γαργαλάει τον ουρανίσκο και με τη σκέψη να τρέχει στα στενά δρομάκια του Πλωμαριού, εκεί που κάποτε κάναμε τα πρώτα μας ή κάποια άλλα αξέχαστα βήματα… στιγμές ζωγραφισμένες με χοντρές πινελιές στο γκρι-πράσινο της ελιάς, στο γαλάζιο του Αιγαίου και στο μπλε του ουρανού, όλα μαζί το απόλυτο φόντο, η βάση, ο τραχύς καμβάς της ίδιας μας της ζωής.
Γιάννης Μαλλής
Το Βίντεο
Τελικά είναι καλύτερα να ζεις μακριά από το Πλωμάρι.Βρίσκεσαι με τους συγχωριανούς σου, ανταλλάσεις μία κουβέντα, διασκεδάζεις, περνάς καλά. Αν είσαι στο Πλωμάρι, λυπάσαι να το βλέπεις πώς το έχουν καταντήσει και τα βάζεις με όποιον βρεις μπροστά σου!
[…] Δείτε εδώ το άρθρο – βιντεορεπορτάζ από την περσινή … […]
[…] Δείτε εδώ το άρθρο – βιντεορεπορτάζ από την περσινή ου… […]