Προς, τον Κύριο δήμαρχο Λέσβου. Κοινοποίηση στα κόμματα που λειτουργούν στη Λέσβο, σε όλους τους τοπικούς και υπερτοπικούς φορείς, που αναφέρονται στον πολιτισμό, τον τύπο της Λέσβου και τον παροικιακό, σε κάθε πολίτη, που αντιλαμβάνεται ότι οι αρχές δέον να εφαρμόζονται ανεξαρτήτως και πέραν συμφερόντων.
Αγαπητοί φίλοι,
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι το Πλωμάρι καταλαμβάνει σημαντικό μέρος της νεώτερης ιστορίας της Λέσβου.
Και ως σπουδαίο βιομηχανικό και ναυτικό και εμπορικό κέντρο, είτε μοναδικό λιμάνι του νότιου μέρους του νησιού, είτε ως το δεύτερο αστικό κέντρο της Λέσβου, είτε ως πρωταγωνιστικό στοιχείο στην απελευθερωτική διαδικασία του 1912, είτε ως πρωτεύουσα του , και σήμερα, αποκομμένου νότιου τμήματος, που δεν έχει πουθενά διέξοδο.
Από την μικρασιατική καταστροφή και μετά, άρχισε η σταδιακή παρακμή του Πλωμαρίου, με την αποβιομηχάνιση, λόγω απώλειας της βασικής αγοράς που αποτελούσε η Μικρά Ασία, η αδυναμία ανακατεύθυνσης του εμπορικού στόλου, σε αιγαιακή ναυτική, γιατί όχι και μεσογειακή, η αδυναμία προβολής και εκμετάλλευσης του μοναδικού εκλεκτού και πολύ απέχοντος ποιοτικά λεσβιακού λαδιού, η πλήρης εγκατάλειψη του πρωτογενούς τομέα της γεωργικής παραγωγής. Για λόγους που οφείλονται στο ανύπαρκτο κράτος και την οργάνωσή του, αλλά και για λόγους που οφείλονται στους ίδιους τους Πλωμαρίτες και την αδιαφορία τους για τα πάντα. Και ασφαλώς στην αδυναμία των ανθρώπων που το διοίκησαν τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Τελευταίο επίτευγμα η απώλεια της γαλάζιας σημαίας του Αγίου Ισιδώρου, που είχε διατηρηθεί επί μία τουλάχιστον εικοσαετία.
Σήμερα βεβαίως η κατάσταση έχει φτάσει στο μη περαιτέρω. Η πραγματική κατάσταση είναι ενός χωριού με όψη μικρού αστικού κέντρου. Χωρίς υπηρεσίες, χωρίς δρόμους, χωρίς στοιχειώδη οργάνωση
-ακόμα δεν έχει αποφασίσει αν είναι τουριστικός τόπος με συνεχώς ανοιχτή αγορά- βρίσκεται λίγο προ του τέλους. Και με μια δημοτική εκπροσώπηση, στην οποία κυριαρχεί το εγώ.
Το τελευταίο δείγμα απαξιωτικής συμπεριφοράς προς το Πλωμάρι, είναι και η απόφαση του Δ.Σ. Λέσβου ή επί το ορθότερον Μυτιλήνης, να μεταφερθούν όλα τα εθνικοϊστορικά και λαογραφικά ευρήματα του νησιού στο αντίστοιχο μουσείο Καλλονής-που προετοιμάζεται πυρετωδώς για την περίπτωση αναθεώρησης του «Καλλικράτη».
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και σημαντικά ενθυμήματα του Βενιαμίν Λεσβίου, που αφρόνως πριν χρόνια, παραδόθηκαν στη Μυτιλήνη, προς φύλαξη.
Μόλις το πληροφορηθήκαμε, αντιδράσαμε με έγγραφό μας προς τον δήμαρχο Λέσβου και η απάντηση από τον αντιδήμαρχο κ. Τσακίρη ήταν ότι «δεν αποκλείεται και η μεταφορά τους στο Πλωμάρι, αλλά απαιτείται απόφαση του Δ.Σ.».
Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο επανερχόμαστε και ζητούμε την βοήθεια και συμπαράσταση, όλων όσων ευαισθητοποιούνται.
Τα κειμήλια τα αφορώντα τον μεγάλο Βενιαμίν να αποδοθούν στον ειδικό διάδοχό του την Λέσχη Πλωμαρίου Βενιαμίν ο Λέσβιος, που ήδη κατέχει και διαφυλάττει, όση από την συλημένη βιβλιοθήκη του έχει απομείνει, την χειρόγραφη Φυσική του, το Τετραβάγγελό του, τα στοιχεία μαθηματικών, έκδοση Λειψίας, που πρόσφατα αγοράσθηκε από δημοπρασία και την χειρόγραφη επιστολή του, που δωρίθηκε από τον συλλέκτη και επίτιμο μέλος της Λέσχης Μιχάλη Τσιπίδη.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η Λέσχη, έχει την θέληση και την δυνατότητα να διαφυλάξει όλα τα παραπάνω κειμήλια, σε μια ασφαλών προδιαγραφών προθήκη, που με τις κατάλληλες εξηγήσεις και περιγραφές, θα μπορούσε να αποτελέσει τουριστικού ενδιαφέροντος έκθεμα.
Η πορεία των πραγμάτων δείχνει ότι το Πλωμάρι στο μέλλον δεν θα έχει παρά μόνο τις παραλίες του, όσο θα αντέξουν στην βάρβαρη ανθρώπινη επίθεση και τίποτα άλλο.
Ας ανακτήσει τουλάχιστον όσα του ανήκουν, μήπως και μπορέσει να συγκροτήσει ένα υβριδικό μουσείο, που θα μπορούσε να εμπλουτισθεί και να αναπτυχθεί.
Περιμένουμε με πολλές ελπίδες, την συμπαράσταση όλων όσων πιστεύουν, πως καλό είναι να αγανακτείς με την κατοχή των ελγινείων μαρμάρων από τους Άγγλους, αλλά ακόμα καλύτερο είναι να σκέφτεσαι πως ανάλογες συμπεριφορές, δεν επιτρέπεται να συμβαίνουν στον τόπο μας.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
