Σε μεγάλη συγκέντρωση του Συλλόγου Λεσβίων Αχαϊας, που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Κυριακής στην αίθουσα της κίνησης «Η ΠΡΟΤΑΣΗ», παρουσιάστηκε το επετειακό λεύκωμα της «Λέσχης Πλωμαρίου Βενιαμίν ο Λέσβιος» «ΛΕΣΒΟΣ 1912-2012. Εκατό χρόνια ελευθερίας», από τον καθηγητή φιλοσοφίας της φιλοσοφικής σχολής του πανεπιστημίου Πατρών Χρήστο Τερέζη και τον πρόεδρο της Λέσχης Ξενοφώντα Μαυραγάνη.
Την εκδήλωση άνοιξε η πρόεδρος του Συλλόγου Λεσβίων Αχαϊας Κλειώ Βάρου-Πούλου, υπογραμμίζοντας με καταφανή συγκίνηση την ευτυχή συγκυρία δύο σημαντικών εκδηλώσεων του σωματείου που προεδρεύει. Της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίττας του Συλλόγου και της παρουσίασης ενός τόσου σημαντικού έργου για την ιδιαίτερη πατρίδα μεγάλου αριθμού κατοίκων της αχαϊκής πρωτεύουσας, την Λέσβο, που γιορτάζει τα εκατό χρόνια από την ανάκτηση της ελευθερίας της και την ενσωμάτωσή της στην ελληνική επικράτεια.
Στη συνέχεια ο Ξενοφών Μαυραγάνης, παρουσίασε συνοπτικά το έργο που επιτελεί σήμερα το ιστορικό πολιτιστικό σωματείο του Πλωμαρίου, την γέννησή του το 1878, την ιστορία του αλλά και τον σημαντικό ρόλο του Βενιαμίν Λεσβίου τόσο στην εκπαίδευση των υπόδουλων Ελλήνων, όσο και στην διάδοση του νεοελληνικού διαφωτισμού.
Αναφερόμενος στην έκδοση του επετειακού τόμου, τόνισε τις δυσκολίες που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν οι πρωτεργάτες της, την πολλή δουλειά που κατέβαλαν και ευχαρίστησε θερμά τον βασικό συντελεστή της έκδοσης γιατρό Αριστείδη Φρυδά, την διοίκηση του συλλόγου Λεσβίων που είχε την ωραία πρωτοβουλία της παρουσίασης, αλλά και τους συγγραφείς που πρόσφεραν τα κείμενά τους πρόθυμα και αφιλοκερδώς, χωρίς τα οποία δεν θα γινόταν κατορθωτή η έκδοση.
Παίρνοντας τον λόγο ο καθηγητής Χρήστος Τερέζης, εξέφρασε τα συγχαρητήριά του στους επιμελητές της ύλης του βιβλίου, όπως χαρακτηριστικά είπε, και όχι λευκώματος και για την δωρική λιτότητα που το διέπει και για την πληρότητα στην ανάδειξη του θέματος το οποίο διαπραγματεύεται.
«Από την πρώτη στιγμή της ανάγνωσης» είπε ο ομιλητής, «καταλαβαίνει κανείς ότι οι έχοντες την έμπνευση της έκδοσης, απέβλεψαν στην επαναφορά της μνήμης των γεγονότων και στην πιστή αποτύπωση των γεγονότων της εποχής. Κατόρθωσαν να συνδυάσουν και να εξισορροπήσουν τις εργασίες είκοσι συγγραφέων διαφορετικών μεταξύ τους, που συνέταξαν τα κείμενά τους, χωρίς ουσιαστικά να έχουν προηγουμένως συνεργασθεί γι αυτό. Εντύπωση προκαλεί η αλληλουχία εικόνων και κειμένων, έτσι ώστε αυτά να διαλέγονται μεταξύ τους αλληλοσυμπληρούμενα και να προσδιορίζουν σαφώς τον χρόνο και τον χώρο, όπου διαδραματίσθηκαν τα ιστορικά γεγονότα».
Αναφερόμενος στα επί μέρους κείμενα ο καθηγητής στάθηκε στα άρθρα για τα γραμματόσημα της εποχής, τις επιστολές του Θρασύβουλου Μελανδινού, τις λογοτεχνικές περιγραφές των Αργύρη Εφταλιώτη και Ηλία Βενέζη, που όπως είπε διαγράφουν τις προσπάθειες για την διαμόρφωση εθνικής συνείδησης, μέσα στους συγκεκριμένους οικονομικούς και κοινωνικούς όρους που διέπουν τους λαούς κατά τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα».
«Μέσα από τις γραμμές των κειμένων αναδεικνύονται οι ειδικές στιγμές που εκφράζουν την ανάσταση ενός λαού, που βιώνει την διαδικασία της ανατροπής της δουλείας που μέχρι εκείνη την στιγμή ζει. Το βιβλίο συστηματοποιεί και εκμεταλλεύεται την πληροφορία του παρελθόντος, παρουσιάζοντας ανάγλυφα την κινητικότητα των προσώπων που μετέχουν της ιστορίας μεταξύ του τοπικού και εθνικού καθήκοντος. Ο τόμος αυτός, ικανοποιεί ανετότατα και τον πιο αυστηρό ιστορικό».
«Περιποιεί ιδιαίτερη στους επιμελητές του έργου, ότι έδωσαν σημασία στην αποτύπωση της ιστορικής αλήθειας, αποφεύγοντας ψευτοπατριωτισμούς και μονομερείς θέσεις και γιατί δεν φοβήθηκαν να περιλάβουν τις απόψεις του αντιπάλου δημοσιεύοντας κείμενα Τούρκου καθηγητή της ιστορίας αλλά και τις θέσεις τρίτων ξένων παρατηρητών , όπως την αναφορά του Γάλλου ναυάρχου Φουρνιέ και τέλος- ιδιαίτερα σημαντικό αυτό- γιατί θέλησαν να διαμορφώσουν αναγνώστες και όχι οπαδούς».
«Το εκδοτικό αυτό εγχείρημα», κατέληξε ο καθηγητής Τερέζης, που χειροκροτήθηκε ιδιαίτερα, «επιχειρεί στις σημερινές δύσκολες συνθήκες να στηρίξει μια περιοχή, που λόγω της αδιαφορίας της πολιτείας, βρίσκεται στο έλεος των καιρών».
Η όλη τελετή συνεχίσθηκε με την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίττας του συλλόγου και με δρώμενο από την μουσικοχορευτική ομάδα «Ακρίτες του Αιγαίου», με επικεφαλής τον Πλωμαρίτη Φραγκίσκο Βόμβυρα που περιλάμβανε νησιώτικους και μικρασιάτικους χορούς, τους οποίους συνέδεε με κείμενα από το παρουσιαζόμενο βιβλίο η ηθοποιός Ελένη Καλαντζοπούλου. Χαρακτηριστικό της μικρής αλλά ιδιαίτερα συγκινητικής αυτής παράστασης, ήταν ότι οι χορευτές, άντρες και γυναίκες, φορώντας βράκες και σαλβάρια, καταλάμβαναν όλες τις ηλικίες και τις ιδιότητες, από τον φοιτητή Άγγελο Ζαλούμη, μέχρι τον καθηγητή πανεπιστημίου Νίκο Κλούρα.
Η όλη γιορτή, γιατί περί αυτού επρόκειτο, έκλεισε με την τήρηση ενός λεπτού σιγής στη μνήμη των νεκρών εκείνου του αγώνα και το κέρασμα στους περισσότερους από ογδόντα παριστάμενους ούζου, κρασιού, ελιών και τυριών που προσέφεραν Λέσβιοι παραγωγοί.
Να σημειωθεί πως η αναγγελία της εκδήλωσης δημοσιοποιήθηκε ευρέως στον πατραϊκό τύπο, χάρη στο ενδιαφέρον του προέδρου της ΄Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Ηπείρου, Νήσων και Πελοποννήσου.
Ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΣΟΛΙΣΤ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
Δεύτερη σημαντική παρουσία στην Πάτρα είχε η Λέσβος την περασμένη Κυριακή, με την συμμετοχή του Μυτιληνιού Νίκου Ανδρίκου ως σολίστ στην συναυλία που έδωσε η ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων του Ωδείου του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων , στην αίθουσα «Αίγλη».
Η ορχήστρα με δάσκαλο και εμψυχωτή τον Ευγένιο Βούλγαρη, γνωστό στους Πλωμαρίτες από την εμφάνισή του στην διημερίδα «Ήχοι βορειοανατολικού Αιγαίου, όψεις της εκκλησιαστικής και κοσμικής μουσικής», το καλοκαίρι του 2010, αποτελούμενη από 33 όργανα της ανατολικής μουσικής παράδοσης (Νέϋ, κανονάκι,Τοξωτό ταμπούρ, λύρα, ούτι, λαούτο κ.λπ.) έδωσε συναυλία λατρευτικής μουσικής του τάγματος των Μαλεβιτών μουσουλμάνων, γνωστών περισσότερο ως περιστρεφόμενων δερβίσηδων.
Σολίστ της συναυλίας ως τραγουδιστής ήταν ο Νίκος Ανδρίκος, υπεύθυνος μουσικών προγραμμάτων του Αναγνωστηρίου της Αγιάσου και μουσικός ο ίδιος καθώς και ο καθηγητής του τμήματος λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου Μάρκος Σκούλιος, που έπαιξε νέϋ.
Το πολυπληθές κοινό που κατέκλυσε τον χώρο της συναυλίας, καταχειροκρότησε την συγκλονιστική ερμηνεία του Νίκου Ανδρίκου, τον οποίο συνέχαιρε επί πολλή ώρα, αλλά και την όλη απόδοση της ορχήστρας που παρουσίασε μια σπουδαία μουσική πανδαισία, με ήχους άγνωστους στους περισσότερους.
