Το δίκαιο της παρανομίας.
Είναι πια συνηθισμένο, αλλά και αναμενόμενο, στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου ν’ αρχίζουν οι καταλήψεις των σχολείων. Λυκείων αρχικώς και γυμνασίων αμέσως μετά. Με αιτήματα τα γνωστά ασαφή. Από την καθαριότητα των τουαλετών, μέχρι την εντατικοποίηση των μαθημάτων. Δημιουργούνται εν μια νυκτί οι επιτροπές αγώνα και βάζουν λουκέτα στη μάθηση, της οποίας επιδιώκουν υποτίθεται τη βελτίωση.
Στις καταλήψεις των πανεπιστημίων δεν μπορεί να αναφερθεί κανείς, αφού η κατάσταση είναι ενδημική και μόνιμη.
Στα τέλη Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου έρχονται οι καταλήψεις των εθνικών οδών που κατακερματίζουν τη χώρα και απαγορεύουν απολύτως την επικοινωνία του βορείου με το νότιο τμήμα της δοθείσης και της γεωγραφικής διαμόρφωσής της.
Εκεί γύρω στο Πάσχα, χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία, λόγω του κινητού της εορτής, εκδηλώνονται οι καταλήψεις των πλοίων της ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας, οπότε αποκόπτεται η νησιωτική Ελλάδα από το βασικό ομφαλό τροφοδοσίας της, τον Πειραιά.
Υπάρχουν και άλλες οργανωμένες καταλήψεις, όπως των φορτηγών διεθνών μεταφορών, των οδηγών των βυτιοφόρων, των γραφείων της ΔΕΗ από τους συνδικαλιστές της, διαφόρων υπουργείων από εξαγριωμένες ομάδες που πιστεύουν ότι αδικούνται κ.λπ., που όμως δεν έχουν τακτές και προκαθορισμένες ημερομηνίες, επειδή δεν είναι επακριβώς γνωστό πότε θα θεωρήσουν ότι τα συμφέροντά τους θίγονται.
Γενικώς στη χώρα μας έχει δημιουργηθεί, εδώ και πολλά χρόνια, κουλτούρα καταλήψεων, που έχει ενσταλάξει την πεποίθηση στους καταληψίες ότι ευρίσκονται εν δικαίω.
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το κομβικό σημείο. Επειδή για να δημιουργηθεί εθιμικό δίκαιο χρειάζεται μακροχρόνια, αδιάκοπη και ομοιόμορφη εφαρμογή ορισμένων κανόνων, που, χωρίς να έχουν τεθεί από την Πολιτεία, ισχύουν με συνείδηση δικαίου και υπό την αντίληψη των μετεχόντων ότι είναι δεσμευτικοί.
Έχουμε, λοιπόν, ορισμένα από τα στοιχεία που απαιτούνται για να καταστεί αυτή η εθιμική επανάληψη των καταλήψεων, νόμος που θα ισχύει έναντι πάντων.
Μακροχρόνια, τουλάχιστον 30 χρόνια, αδιάκοπη και ομοιόμορφη εφαρμογή. Κατά τη διάρκεια της οποίας ασθενείς μόνον απόπειρες έγιναν για την επιβολή του ισχύοντος νόμου. Και όλες απέτυχαν. Θα μπορούσε κανείς να θυμηθεί την έμμεση παρέμβαση της Πολιτείας με το ξεφούσκωμα των ελαστικών των τρακτέρ, επί κυβερνήσεως Σημίτη, που αντιμετώπισε την οργή σύμπαντος του πολιτικού κόσμου (για λόγους λαϊκιστικής ψηφοθηρίας) και την απόπειρα του αναπληρωτή υπουργού Μαρκογιαννάκη, να εμποδίσει το «θρίαμβο» των συμπατριωτών του αγροτών στις αθηναϊκές λεωφόρους, που «εξώθησε» το σημερινό πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου να εκδηλώσει την αντίθεσή του, μεταβαίνοντας στο λιμάνι του Πειραιά, που είχε μεταβληθεί σε όρχο βαρέων οχημάτων. Προϋπήρξε βεβαίως η επιβίβαση του Σωτήρη Χατζηγάκη, που αργότερα κατέλαβε τον υπουργικό θώκο της Γεωργίας ή αν θέλετε της Αγροτικής Ανάπτυξης σε τρακτέρ καταληψία, οπότε υπάρχει το ισοζύγιο.
Όσο για την πάσης φύσεως Αριστερά, αυτή είναι μονίμως ανεβασμένη σε όλων των ειδών τα πολιορκητικά μηχανήματα, αρκεί να βρίσκεται αενάως σε κατάσταση πολέμου, ανεξαρτήτως συνθηκών.
Μια άλλη απόπειρα της δικαιοσύνης να τιμωρήσει τους καταληψίες φοιτητές της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης, που ζηλώσαντες δόξαν οικοδόμου έχτισαν τον πρύτανη στο γραφείο του, συνετρίβη μετά από τη συγκλονιστική κατάθεση τού και καθηγητή πανεπιστημίου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη, που βεβαίωσε ότι οι φοιτητές εφάρμοζαν απόφαση της γενικής τους συνέλευσης. Και οι δικαστές έκριναν νόμιμη και την απόφαση της Γ.Σ., και την οικοδομική δραστηριότητα.
Εφόσον, λοιπόν, και η άλλη προϋπόθεση, δηλαδή εκείνη της νομιμότητας των ενεργειών, που έχει και δικαστική επικύρωση, πληρούται, τι άλλο απομένει για να έχουμε νόμιμη άσκηση των καταλήψεων;
Απομένει να δούμε τα αποτελέσματα όλης αυτής της δραστηριότητας της οργής.
Θα επακολουθήσουν ασφαλώς οι κινητοποιήσεις των δημοσίων υπαλλήλων, τους οποίους, όπως θα παρατηρήσατε, εκφράζει τώρα ο αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Ηλίας Βρεττάκος, αντί του μέχρι πρότινος Σπύρου Παπασπύρου, που ως ΠΑΣΟΚ είναι προσεκτικός, της ΓΣΕΕ, της ΔΕΗ, της ΟΤΟΕ κ.λπ..
Οπότε, εφόσον είναι βέβαιον ότι όλοι μαζί οι Έλληνες νικούμε, θα αναφωνήσουμε τον γνωστό θεατρικό τίτλο του Ντάριο Φο, «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», εξαναγκάζοντας την Κομισιόν και δεν ξέρω ποιους άλλους ευρωπαϊκούς φορείς να εξοφλήσουν τα χρέη μας και να μας χρηματοδοτήσουν επιπλέον, εκπληρώνοντας έτσι τις υποχρεώσεις τους προς το ελληνικό πνεύμα και τον πολιτισμό, που τους βοήθησε να σκέφτονται και να πορεύονται.
Πηγή:www.emprosnet.gr/Opinions/articles/?EntityID=4570465a-0d25-432e-851b-75637ab4d50c
ΝΑΙ Κ. ΜΑΥΡΑΓΑΝΗ, ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ. ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΑΓΑΝΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ (ΔΟΜΗΜΕΝΑ ΟΜΟΛΟΓΑ,ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΙ,ΡΟΥΣΣΟΠΟΥΛΟΙ,ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΔΕΣ,ΚΟΥΜΠΑΡΟΙ). ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΛΕΨΑΝΕ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ. ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΞΕΡΩ, ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΟΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΞΥΠΝΙΟΙ, ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΚΟΡΟΪΔΑ.
Έχω την εντύπωση ότι άλλο λέει ο ένας και άλλο λέει ο άλλος και προσωπικά συμφωνώ και με τους δύο.
Και οι αυτοί που προσπαθώντας να βρουν το δίκιο τους, στο δια ταύτα παρανομούν και ενοχλούν (στο άρθρο αναφέρομαι) και αυτοί που τρώνε τα λεφτά του κόσμου, παρανομούν και μετά ζητάνε φόρους και νέες θυσίες (στο σχόλιο αναφέρομαι).
Στη πρώτη περίπτωση σκεφτείτε ότι ο αγρότης που τώρα κλείνει το δρόμο και θεωρεί ότι έχει δίκιο και δε τρέχει και τίποτα, είναι ο ίδιος που έχοντας φορτωμένο το φορτηγό του με φρούτα φωνάζει ότι θα χαλάσουν όταν για παράδειγμα απεργούν τα πλοία και αυτός θέλει να ταξιδέψει σε νησί για να παραδώσει το εμπόρευμα. Δε γίνεται και στις δύο περιπτώσεις να έχει δίκιο!
Για το σχόλιο του jim έχω να πω ότι όχι μόνο φταίνε αυτοί που κακοδιαχειρίζονται και κλέβουν την περιουσία του Έλληνα, αλλά φταίνε και αυτοί που δεν θέλουν ή δεν ξέρουν να εκμαιεύσουν χρήμα σε μια χώρα με ανεξάντλητο ορυκτό πλούτο, τεράστια δυναμική στη βιομηχανία του τουρισμού και με γη (στεριά και θάλασσα) και φύση (χλωρίδα και πανίδα) ευνοημένη και ευλογημένη από τον Θεό.