Δελτίο τύπου από την Κομματική Οργάνωση Βάσης Υγείας Λέσβου του ΚΚΕ. Στις 8/3/2021 έκλεισε ένας χρόνος από το πρώτο περιστατικό διαγνωσμένο με τη νόσο Covid19 στο νησί μας. Έγιναν φανερές αυτό το χρόνο και στη Λέσβο αφ ενός οι τεράστιες ελλείψεις στο κομμάτι της υγείας αφ ετέρου η επίπτωση της αδιαφορίας των Τοπικών και των Κεντρικών αρχών για την υγεία των συντοπιτών μας.
Οι κλίνες δεν φτάνουν για να περιθάλψουν ασθενείς με covid και σαν μονάδα covid 19 βαφτίζονται οι παθολογικές κλινικές που είναι από τις πιο βασικές για τους υπόλοιπους ασθενείς. Αυτό είναι τρανό παράδειγμα της μετατροπής του ΕΣΥ σε σύστημα μίας νόσου. Υπάρχει μεγάλη αναμονή για χειρουργεία και λόγω του λουκέτου στα εξωτερικά ιατρεία, που κράτησε γύρω στους 2 μήνες πολλές θεραπείες ασθενών πήγαν πίσω.
Οι υγειονομικοί υπάλληλοι με υπερπροσπάθεια και φιλότιμο κρατούν σε κάποιο επίπεδο το σύστημα υγείας. Σε αυτούς οφείλεται το ότι δεν έχει καταρρεύσει εντελώς. Αντί επιβράβευσης η κυβέρνηση ούτε καν αναπληρώνει τους συναδέλφους που αφυπηρέτησαν έχοντας ως συνέπεια τη στέρηση αδειών και εντατικοποίηση της δουλειάς τους. Το σύνολο των υγειονομικών, νοσηλευτικό ιατρικό και διοικητικό προσωπικό εμπαίζεται ενώ μεγάλο ποσοστό εξ αυτών βρίσκεται σε εργασιακή ανασφάλεια ως επικουρικό προσωπικό και πρέπει να μονιμοποιηθούν.
Η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη και στον πρωτοβάθμιο τομέα υγείας οπού αντί να ενισχύεται, αποψιλώνεται και δεν μπορεί να επιτελέσει το ιδιαίτερα απαιτητικό σε καιρό πανδημίας ρόλο του . Μεταφέρονται γιατροί των κέντρων υγείας στο νοσοκομείο ενώ στο μεγαλύτερο από αυτά οι αυθαιρεσίες της διοίκησης το έχουν μετατρέψει σε εργασιακό κάτεργο. Για μία ακόμα χρονιά, έγινε οδυνηρή η χρόνια μη λειτουργία του αιμοδυναμικού τμήματος, λόγω έλλειψη στελέχωσης της σε υλικό και έμψυχο δυναμικό.
Την ίδια στιγμή οι εμβολιασμοί κατά του κορονοϊού εξακολουθούν να προχωρούν με πολύ αργούς ρυθμούς, με τον λαό να παραμένει εκτεθειμένος στην πανδημία, όμηρος της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στο Φάρμακο – εμπόρευμα.
Εδώ και πολλά χρόνια, συνεχίζει η ίδια πολιτική που αφήνει τους πολίτες απομονωμένους και απροστάτευτους. Τρανό παράδειγμα η περαιτέρω μείωση των δρομολογίων Μυτιλήνη – Πειραιά σε 3 την εβδομάδα, καθώς οι εφοπλιστές δεν αρκέστηκαν στα δώρα που τους έδωσε η κυβέρνηση και τιμώρησαν τους νησιώτες σε απομόνωση με την κυβέρνηση να παρακολουθεί ατάραχη.
Εδώ και πολλά χρόνια είναι η ίδια η πολιτική (έστω με διαφορετικές εκδοχές) που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις που όρισαν την τύχη του τόπου. Πολλά χρόνια η πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη των επιχειρήσεων έχει στερήσει τη ζωή σε πολλούς, και σε συμπολίτες μας. Αφήνει στην άκρη τις ανάγκες για δημόσια πλήρη υγειονομική κάλυψη όλου του πληθυσμού ντόπιων και προσφύγων για να καλύψει τις ανάγκες κερδοφορίας των λίγων. Οι πολιτικές που θέτουν ως προτεραιότητα το κέρδος είναι εδώ και πολλά χρόνια η ασθένεια που μαστίζει όχι μόνο τους κατοίκους του νησιού της Λέσβου αλλά και τους κατοίκους σχεδόν όλου του πλανήτη.
Το μόνο φάρμακο είναι ο καθημερινός αγώνας για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα. Είναι η συσπείρωση των εργαζόμενων στα ταξικά σωματεία, και η άρνηση της λογικής των μειωμένων απαιτήσεων. Η θεραπεία είναι η πάλη για την ανατροπή του σάπιου και ανθυγιεινού συστήματος του καπιταλισμού που έδειξε και στον πλέον φανατικό υποστηρικτή του την αδυναμία του στο καιρό της πανδημίας.
