Γράφει ο Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης. Ένα νησί η Κεφαλονιά, με 36.000 κατοίκους διασπάται σε τρεις δήμους, ένας Δήμος Σερβίων-Βελβεντού με 14.500 κατοίκους, διασπάται σε δύο και ένα άλλο νησί η Κέρκυρα με 104.000 κατοίκους διασπάται σε τρεις, που σημαίνει ότι δημιουργούνται δήμοι με 12.000, με 7.000 ή με 33.000 κατοίκους και μόνο στη Λέσβο, με τις 85.000 κατοίκους της, που είναι έτσι κι αλλιώς το τρίτο σε έκταση νησί της Ελλάδας, επιμένει το υπουργείο Εσωτερικών να θεωρεί ως όρο απαράβατο όρο ύπαρξης των νέων Δήμων, την επιχειρησιακή δυνατότητα, την οποία αρνείται στην περίπτωση ύπαρξης στη Λέσβο τριών Δήμων, με αποτέλεσμα να θάβεται για μια ακόμα φορά το Πλωμάρι.
Χωρίς σε καμιά περίπτωση να μπορεί να θεωρηθεί, ότι η Κυβέρνηση οδηγείται στην απόφαση αυτή με καθαρά αυτοδιοικητικά κριτήρια.
Το Πλωμάρι, ιστορικά αλλά και πραγματικά, είναι ο δεύτερος αστικός οικισμός του νησιού μετά την Μυτιλήνη, (μη υπάρχοντος άλλου) αποτελεί και σήμερα, παρά την παρακμή και την απαξίωση των πάντων, που έχει κατακυριεύσει την χώρα μας, το πλέον εύρωστο οικονομικά και παραγωγικά τμήμα του νησιού. Διαθέτει λιμάνι, τελωνείο χάρη στις εύρωστες βιομηχανίες ούζου και τυποποιημένων ελαιολάδων και ειρηνοδικείο και ένα από τα πιο καλά οργανωμένα Κέντρα Υγείας του Βορειοανατολικού Αιγαίου.
Είναι το πρώτο μετά την Μυτιλήνη αστικό κέντρο που έσπευσε να απελευθερώσει ο εθνικός στόλος το 1912 και το σημείο απ’ όπου ξεκίνησαν εθνικοί, αλλά και πολιτικοί αγώνες και πριν, αλλά και μετά την απελευθέρωση του 1912. Και αναντίρρητα είναι το πρώτο σημείο του νησιού όπου λειτουργούσαν σχολεία από το 1763. (Περιλαμβανομένου και του παλιού Πλωμαριού, του νυν Μεγαλοχωρίου)
Από την έναρξη των συζητήσεων και πριν δηλαδή την ψήφιση και εφαρμογή του «Καλλικράτη», για τη νέα αυτοδιοικητική οργάνωση του νησιού, κάποιοι εξαιρούσαν το Πλωμάρι και την δυνατότητά του να διεκδικήσει την ιδιότητα της πρωτεύουσας, ενός από τους σχεδιαζόμενους Δήμους. Με κύριο επιχείρημα ότι ένας τέτοιος Δήμος, δεν θα έχει επιχειρησιακή επάρκεια. Και τίποτα άλλο. Υπήρχαν και κάποιοι στη Μυτιλήνη, που μιλούσαν για κακό οδικό δίκτυο, παραβλέποντας άλλες παρόμοιες καταστάσεις, για δυσκολία μετακίνησης του κόσμου προς αυτό και άλλα τέτοια φληναφήματα, απλώς για να δικαιολογούνται. Λησμονώντας πως ή όποια καθυστέρηση εκτέλεσης τέτοιων έργων στην περιφέρεια Πλωμαρίου, ήταν αποτέλεσμα των δικών τους αποφάσεων. Και μη βλέποντας πως η πινακίδα στην αρχή και το τέλος του δρόμου Πλωμαρίου-Μελίντας, που προειδοποιεί (!) για το ακατάλληλο του δρόμου, παραμένει εκεί πάνω από δέκα χρόνια, ώσπου ο δρόμος έκλεισε οριστικά, μετά τις κατολισθήσεις των τελευταίων μηνών.
Και ήρθε η ώρα της διάσπασης του δήμου-τέρατος, όπως τον χαρακτήριζαν ορισμένοι, αλλά όχι σε τρεις περιλαμβανομένου και του Δήμου Νότιας Λέσβου, αλλά σε δύο. Μυτιλήνης και Καλλονής, για να είμαστε ακριβείς. Με το κεντρικό τοπικό όργανο του κυβερνώντος κόμματος, δηλαδή της νομαρχιακής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, να εισηγείται αυτήν ακριβώς την λύση, χωρίς να περιλαμβάνει κάποιο μέλος από το Πλωμάρι στη σύνθεσή της, χωρίς να έχει διαβουλευθεί καν με ανθρώπους από την περιοχή και χωρίς να λάβει υπ’ όψη της κανένα από τα στοιχεία εκείνα που θα μπορούσαν να θέσουν το θέμα υπό συζήτηση. Έτσι γιατί έτσι.
Πετώντας την μπάλα στον ικανότατο και σεμνό υπουργό Εσωτερικών, που όπως τουλάχιστον φαίνεται από τα δημοσιεύματα έχει τις αμφιβολίες του, να προχωρήσει σε μια νομοθέτηση άδικη και άνιση, αφού δεν στέκει λογικά να ιδρύεις Δήμο 7.000 κατοίκων και να αρνείσαι την ίδια μεταχείριση σε έναν άλλον με τον τριπλάσιο πληθυσμό.
Ασφαλώς και έχει μεγάλες ευθύνες, γι αυτήν την απόφαση, η τοπική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς να είναι αμέτοχη στην λήψη της και η Ν.Δ. με την συμμετοχή του βουλευτή και πρώην υπουργού Χαράλαμπου Αθανασίου, μη επιχειρώντας να κάνω συμψηφισμό των ευθυνών.
Και βεβαίως χωρίς να παραβλέψω το γεγονός, ότι οι απανταχού Πλωμαρίτες, δεν έχουμε την δυνατότητα προβολής και επιβολής των δικαίων άλλωστε θέσεών μας.
Ξενοφών Ε. Μαυραγάνης
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ενημερωτική ιστοσελίδα www.stonisi.gr
