Ή αλλιώς ιστορίες καθημερινής τρέλας… Πέρασαν μήνες θαρρώ από τότε που αναφέρθηκε πάνω στην κοινότητα ότι έχει σπάσει ο βόθρος . Αρχές Μαΐου ήταν και το ποτάμι έτρεχε ακόμα. Μετά σταμάτησε να τρέχει το ποτάμι και έτρεχε μόνο ο υπόνομος, πότε από μέσα και πότε απ έξω. Και προς το τέλος του ποταμού έτρεχε ο υπόνομος μόνο απ έξω.
Μετά έπεσαν μερικά αυτοκίνητα μέσα και οι οδηγοί φώναξαν μερικά παλικάρια απ τον καφενέ και τους έβγαλαν τα αυτοκίνητα έξω από τον υπόνομο. Όλοι ήταν χαρούμενοι, οι οδηγοί γιατί έβγαλαν τα αυτοκίνητά τους από τον υπόνομο, τα παλικάρια γιατί έδειξαν τι άξιζαν και γενικά οι θαμώνες του κοντινού καφενέ γιατί είχαν κάτι για κουβέντα με το ρακί και το μεζέ.
Μετά ήρθε κάποιος υπεύθυνος και κοίταξε την τρύπα. Ήταν πολύ όμορφη και αποφάσισε να βάλει μια παλέτα μ ένα καφάσι από πάνω για σηματοδότηση. Αλλά δεν έπιασε το κόλπο γιατί έκτοτε έπεσε κι άλλο αυτοκίνητο μέσα.
Όμως αυτή η παλέτα είναι μαγική γιατί από τότε που την έβαλαν δεν αναβλύζει μπόχα βρώμα και δυσοσμία αλλά λεβάντα, σκατεντούλα και άλλα αιθέρια έλαια.
Την έχουν πάρει και φωτογραφία δύο τρείς ξένοι για να την δείξουν στους φίλους τους πίσω στην πατρίδα γιατί τέτοια δεν έχουν αυτοί.
Ένα βράδυ, ορκίζομαι στο πρωθυπουργό μας, πως άκουσα ρώσικα και μετά είδα ένα περισκόπιο υποβρυχίου να αναδύεται απ την τρύπα και φοβήθηκα.
Και κάπως έτσι όλα κυλάν φανταστικά στο Πλωμάρι, μαζί με αυτήν την ατραξιόν που έρχεται να προστεθεί στην μακριά λίστα των αξιοθέατων της πόλης μας.
Ένα μεγάλο εύγε για την ανάπτυξη και την προβολή του τόπου.
Μετά τιμής
Ιθαγενής εκ Πλωμαρίων νήσων.
