Home Άρθρα Αποχαιρετισμός στον Πατέρα Ευστράτιο Μανωλέλλη από τον Μανώλη Μελινό

Αποχαιρετισμός στον Πατέρα Ευστράτιο Μανωλέλλη από τον Μανώλη Μελινό

1889
0

Ο συμπατριώτης μας Θεολόγος Συγγραφέας κ. Μανώλης Μελινός Διευθυντής τής Βιβλιοθήκης τής Ιεράς Συνόδου τής Εκκλησίας τής Ελλάδος -αδυνατών να παρευρίσκεται στον Ι. καθεδρικόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου, την Πέμπτη 28ην Ιουλίου 2022- κατώδυνος απηύθυνε (με αποσταλέν κείμενό του, που ανέγνωσε ο Ιερεύς κ. Ιωάννης Αλατέλλης), ολίγες σκέψεις στην πενθηφόρον ομήγυρη των εκλεκτών συμπατριωτών, οι οποίοι κύκλωναν το Σκήνωμα τού Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ευστρατίου Μανωλέλλη, συμπροσευχόμενοι, με επικεφαλής τους Μητροπολίτες Θηβών, Λεβαδείας και Αυλίδος κ. Γεώργιον, Μυτιλήνης Ερεσσού και Πλωμαρίου κ. Ιάκωβον και πλειάδα πρεσβυτέρων:

-Σεβασμιώτατοι, σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί συμπατριώται,

Όντως μακαρία η οδός τού πολιού και πολυαγαπητού μας πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Ευστρατίου, που το ίδιο το όνομά του, αυτό ακριβώς σημαίνει: μακαρία οδός, δρόμος καλός, στράτα καλή από τον επίγειο παράδεισό του, που τόσο μα τόσο εμπράκτως αγαπούσε -το Πλωμάρι μας, δηλαδή, που και εδώ να βρισκόταν, πάλι το… νοσταλγούσε- προς τον επουράνιον Παράδεισον, μετά από πολλές δεκαετίες Ιερωσύνης, για να παρεδρεύει πλέον εις το Άνω Θυσιαστήριον, με το πετραχηλάκι του που σκούπισε ρυάκια δακρύων και ιδρώτος αγωνιζομένων συμπατριωτών μας, μεγάλων και μικρών, περιωνύμων και λιγότερο γνωστών, που ομόρφυναν ακόμη περισσότερο τον ούτως ή αλλέως όμορφο, τραγουδισμένο τόπο μας. Ναι, παρεδρεύει στο επουράνιο Θυσιαστήριον, υπό το ιερόν ωμοφόριον τού μεγάλου Αγίου μας Νικολάου Επισκόπου Μύρων της Λυκίας, πολιούχου, εφόρου και προστάτου μας, τού φιλανθρώπου αγίου, με τις παροιμιώδεις ελεημοσύνες του. Στήριξε οικογένειες, ο παπά Στρατής, πνευματικώς τε και υλικώς, έδωσεν ελπίδα και παρηγοριά, έκλαψε με τους κλαίοντας και γέλασε με την χαρά τών άλλων, εφρόντισε για την οικογενειακή κι επαγγελματικήν αποκατάσταση νέων και νεανίδων, ώστε να μη φύγουν από την περιοχή, μπήκε μπροστάρης στην πολιτεία, πολλές φορές, για να παραμείνουν δημόσιες υπηρεσίες και άλλοι ανάλογοι πνεύμονες στο ολοένα και συνεχώς συρρικνούμενο μέρος μας, την ιστορική συμπρωτεύουσα της Λέσβου και έδρα προσωποπαγούς Μητροπόλεως. Πολυμερώς και πολυτρόπως εστήριξεν εμπεριστάτους συνανθρώπους μας, με την αρωγή καλών – φιλανθρώπων συμπατριωτών μας. Για κάθε κακώς κείμενον, αυθορμήτως ακουγόταν επί λέξει η αντίδρασή του: «Θα γράψω στον “Δημοκράτη”, θα γράψω στους “Πλωμαρίτικους Αντίλαλους”». Έπαιρνε φωτιά η γραφομηχανή στα χέρια του!..
Εξαιρετικός τελετουργός, με πλουσιότατη γνώση τής Παραδόσεως, τών τελουμένων. Το υπερευαίσθητο αυτί του άρπαζε αμέσως το λάθος και το απομόνωνε επί τόπου…Λαμπρότατες οι Λειτουργίες, οι ακολουθίες, οι πανηγύρεις, οι λιτανείες και του Επιταφίου με το αντάμωμα τών ενοριών και η περιφορά τού πανηγυρίζοντος καθεδρικού Ναού, με όλες τις αρχές και εξουσίες τής μεγαλονήσου, τις οποίες προσείλκυε ο ικανότατος παπά Στρατής. Χαρούμενη η ατμόσφαιρα στο φιλόξενο γραφείο του, το γραφείο κατ’ ουσίαν τής πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Μητροπόλεως Πλωμαρίου. Θυμάμαι, κάθε φορά που παρήγγελνε καφέ και αναψυκτικά, να μας προσφέρει, σηκώνοντας το ποτήρι, πριν πιει νερό, έχυνε λίγο στο πάτωμα και έπινε μετά. Στο ερώτημά μου γιατί το κάνεις πάτερ, κάθε φορά, αντί απαντήσεως, εισέπραττα ένα πλατύ χαμόγελο!..
Στιβαρή παρουσία της τοπικής Εκκλησίας στις εθνικές εορτές, Δοξολογίες, παρελάσεις, καταθέσεις στεφάνων. Ιεροπρεπής, ζυγισμένη, αρμόζουσα με την κάθε περίσταση παρουσία.

Σε αυτό, όμως, το σημείο δεν μπορώ να μη μνημονεύσω την αξιοπρεπέστατη πρεσβυτέρα του Διαμάντω (διαμάντι πραγματικό) που με υποδειγματικόν τρόπον, όλα αυτά τα χρόνια τής κοινής πορείας, υπήρξε συγκυρηναίος του. Λιτή, σοβαρή, αξιοπρεπής, αγαπητική, ανθρώπινη, υποδειγματική, όπως λέμε εδώ «πρωτ᾿νή παπαδιά». Δεν μπορώ, επίσης, να μη μνημονεύσω και τους λοιπούς κλάδους τού ιερατικού αυτού δένδρου, τους μακαριστούς ήδη κατά πνεύμα και κατά σάρκα αδελφούς του Ιερείς Γεώργιον και Εμμανουήλ, την εκδημία μάλιστα τού δευτέρου εξ αυτών, δεν επληροφορήθη ποτέ. Τώρα όμως και οι τρεις Ιερείς –τα καλλίφωνα «Μανωλέλια», όπως τους αποκαλούσαν με τρόπο ζεστό- συμπαρεδρεύουν στο επουράνιο Θυσιαστήριο, στο οποίον ιερουργεί ο Μέγας Αρχιερεύς Χριστός, Ο Εμμανουήλ τού παντός. Τα «Μανωλέλια», λοιπόν, ενώπιον Τού Εμμανουήλ τού παντός! Νεότερος βλαστός τού λευιτικού αυτού δένδρου, ο επί θυγατρί γαμβρός του Πρωτοπρεσβύτερος κ. Δημήτριος Καρβούνης, ο οποίος μαζί με την πρεσβυτέρα του Περσεφόνην, ανέπαυσε το γήρας τού πατρός Ευστρατίου, εν αρμονική στενοτάτη συνεργία και των δύο άλλων επίσης στοργικών τέκνων του, Βασιλικής και Γρηγορίου.

Και τώρα ένας τόνος προσωπικός: Μόλις επληροφορήτο την παρουσία μου στο Πλωμάρι, έσπευδε να με συναντήσει με αγάπη πολλή, να αστειευθεί μαζί μου και να με καλέσει σε πρώτην ευκαιρία να ψάλω και να ομιλήσω πρώτα στον καθεδρικό Ναό τού Αγίου Νικολάου, υπενθυμίζοντάς μου με γλυκύτητα τόν δεσμό τού μακαριστού θείου μου Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Χρυσοστόμου Βασιλείου Γιαλούρη, ο οποίος εκλέϊσε το δεξί αναλόγιο τού ναού στην εφηβική μάλιστα ηλικία του και προ αυτού, ο θείος του διδάσκαλος Γεώργιος Πανανής.

– Πάτερ Ευστράτιε, πολυσέβαστε και πολυαγαπητέ, εν πρώτοις βάζω νοερώς εδαφιαία μετάνοια στο σεπτό σκήνωμά σου και κατασπάζομαι την ιερατική χείρα σου, ευχαριστώντας σε πολύ για πολλά, για την ευρύτερη σχέση και συνεργασία μας. Κρατώ, ως ευλογίαν, μερικές φωτογραφίες που μου είχες δώσει να αναπαραγάγω για κάποιο από τα βιβλία μου και ενώ τις είχα σε φάκελλον έτοιμες, με το όνομα σου απέξω, δεν επρόλαβα να σου τις δώσω.

Εύχου, θεοπειθώς, υπέρ πάντων ημών. Το Πλωμάρι που πάντοτε αγκάλιαζες στοργικώς, ήδη σε αγκαλιάζει. Αιωνία η μνήμη σου, Γέροντα. Ζεις, εν Τω Αναστάντι Χριστώ, στις καρδιές όλων μας, που είμεθα ευτυχείς – ευλογημένοι, που σε γνωρίσαμε.
– Εύχου.
Μανώλης Μελινός

Facebook comments:

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here