Ποιός τον …….. τον “Kαλλικράτη”

Γράφει ο Γιάννης Μαλλής

Να πω για αρχή μια σκέψη: Αρκετές από τις προθέσεις αυτών που θέλουν την περιβόητη συνένωση και την εφαρμογή του Καλλικράτη είναι θετικές. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας (εγώ δεν χωράω κιόλας). Τώρα που (πχ) το νησί μας έχει 15 δημάρχους τι καταφέρνουμε;
Γίνονται έργα; Το Πλωμάρι σφύζει από ζωή, τουρισμό και πρόοδο; Το Πλωμάρι πάει μπροστά;

-Το Πλωμάρι του χτες και του σήμερα, διεκδικεί και… κατακτά;

Και ένα άλλο ζήτημα για προβληματισμό: Όλα αυτά που λέμε στο συγκεκριμένο blog, σε άλλες ιστοσελίδες και blogs Πλωμαριτών, τα σχόλια στο opengov.gr, στο facebook και όπου αλλού… πιάνουν τόπο; Μάλλον όχι. Όλα κρίνονται σε επίπεδο Δημάρχων και πάνω, αυτή τη στιγμή. Δηλαδή σε επίπεδο επαφών, διασυνδέσεων (μέσων) και… τρυκ. Λένε κάποιοι Δήμοι ότι θέλουν να εξαιρεθούν από την συνένωση. Εντάξει εμείς δεν είμαστε Αρχαία Ολυμπία αλλά την δυναμική μας σαν τόπος την έχουμε. Την έχουμε όμως βγάλει προς τα έξω ή έχουμε κάτσει… στα αβγά μας;
-Φασαρία έχουμε κάνει;
-Τα κανάλια μας δείξανε;
-Κανά δρόμο κλείσαμε;
Στείλαμε τις θέσεις μας κάπου (με κανά καλάθι ούζα μαζί); Σε παρουσιαστές εκπομπών στην τηλεόραση, σε δελτία απευθυνθήκαμε; Επιχειρήσαμε να βγούμε στα Μ.Μ.Ε; Καμιά πόρτα χτυπήσαμε;
Διοργανώσαμε μια ροκ συναυλία στην πλατεία για να ευαισθητοποιηθούν οι νέοι;
Μοιράσαμε κανά φυλλάδιο με τα επιχειρήματά μας; Φωνάξαμε;
Μήπως για άλλη μια φορά κάτσαμε στο σπίτι μας στο Πλωμάρι, βάλαμε Νοva να παίζει και ψωνίσαμε από το ίντερνετ;
Μήπως δεν μας νοιάζει και πολύ;
Και για να βγάλω και λίγο “τη μπούρδα μας απ’ έξω” εμάς των Πλωμαριτών των άλλων πόλεων, εμείς τι να κάνουμε; Να βγούμε στο Σύνταγμα ή στο Λευκό Πύργο μπροστά να φωνάζουμε; Τώρα είμαστε αλλού και είναι πολύ λίγα αυτά που μπορούμε να προσφέρουμε. Ούτε “φάγαμε”, ούτε “επιχορηγηθήκαμε”, ούτε “πληρωθήκαμε” αδρά γιατί δουλέψαμε για την τάδε εκδήλωση του Δήμου ή για το τάδε έργο. Μακριά είμαστε και σε άλλον Δήμο απευθυνόμαστε για μας φτιάξει τον δρόμο έξω από το σπίτι μας.
Δεν θα είχα καμιά αντίρρηση να χτυπήσει το τηλέφωνό μου και να μου πει ένας εκ του Δήμου του Πλωμαρίου: Ρε Γιάννη κανονίσαμε 2-3 νοματαίοι να βγούμε στη τάδε εκπομπή, να πούμε για το Πλωμάρι. Έρχεσαι; Έρχομαι θα έλεγα. Έχεις καμιά άκρη να βγούμε στη τηλεόραση; Έχω θα έλεγα.
Αλλά που… θα το λύσουνε το πρόβλημα από τον καναπέ ή την καφετέρια…
Το βάρος πέφτει στους κατοίκους αυτούς καθεαυτούς και σε αυτούς που μπορούν να τους πουν δυο κουβέντες, να τους βάλουν στη πρίζα και να τους ευαισθητοποιήσουν. Στους “άρχοντες” και μη.

Ο απλός ο κόσμος τι να κάνει από μόνος του;

-Που είναι τα δύο, τρία, πέντε, δέκα, “κεφάλια” του Πλωμαρίου να βγουν μπροστάρηδες τώρα;

-Που είναι η γενιά του ’60 και ’70, οι δυνατοί και οι μορφωμένοι που έπρεπε να έχουν γλώσσα που κόκαλα δεν έχει αλλά κόκαλα τσακίζει; Και θέληση και βούληση και πράξη. Που είναι αυτή η γενιά για να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι;

Ας μας βοηθήσει η τύχη ή ο Θεός. Σε ότι πιστεύει κανείς…

Μάλλον μοιρολατρικά περιμένουνε το αποτελέσματα αλλά δεν τους νοιάζει και πολύ… στο κάτω κάτω κρίνεται και το πρωτάθλημα τη Κυριακή…
Άσε μωρέ, κάνει και κρύο…
Ποιος τον γ_μά -λοιπόν- τον “Kαλλικράτη”!

Γιάννης Μαλλής