Το 2011 ξεκίνησε το κίνημα των αγανακτισμένων μετά από ειρωνικά σχόλια που έγιναν από Ισπανούς διαμαρτυρόμενους για τα εκεί προβλήματα, αρχικά τα σημαία ήταν ενθαρρυντικά, αλλά σιγά σιγά κατέληξε να είναι μια μόδα που κράτησε για ένα διάστημα μέχρι πολλοί να κουραστούν άλλοι να μπουν σε κόμματα και άλλοι σύμφωνα με τις κακές γλώσσες να εξαγοραστούν. Τότε το κίνημα αυτό κατέληξε να έχει γύρω του υπαίθριες ψησταριές με σουβλάκια και όσοι πηγαίναν στο Σύνταγμα να διαμαρτυρηθούν το έβλεπαν σαν μια ευκαιρία να δουν κόσμο, να κάνουν καμάκι, να φάνε κανά σουβλάκι και να πιουν καφέ και να το παίξουν στην τελική επαναστάτες.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Οι τότε σωτήρες Κατρούγκαλος, Τσακαλώτος, Βαρουφάκης και άλλοι ξεσήκωναν τον κόσμο και υπόσχονταν ότι υπάρχει ένας άλλο δρόμος για να γλυτώσει η χώρα τα μνημόνια. Έγιναν δημοφιλής κέρδισαν και βουλευτικά έδρανα. Από το κίνημα των αγανακτισμένων επωφελήθηκαν περισσότερο τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή με γνωστή τη συνέχεια. Η χρυσή αυγή μπορεί να μην κυβέρνησε αλλά ο ρόλος της φάνηκε.
Επαναστατική γυμναστική
Στις 15 του Ιούνη 2016 θα γίνει συλλαλητήριο στην Αθήνα αλλά και στη Μυτιλήνη και σε άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Αυτή τη φορά πάνε να επωφεληθούν οι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ κτλ. Το σύνθημα δεν θα έπρεπε να είναι απλά Φύγε εσύ Τσίπρα(και έλα εσύ Μητσοτάκη). Το σύνθημα πρέπει να είναι αλλαγή πολιτικής και τέλος στη λιτότητα και στην εξαθλίωση. Αφού όμως οι μάσκες σε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έπεσαν και φυσικά ξέρουμε τι εστί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ, δεν μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς αλλαγή πολιτικής. Οι επαναστάσεις έχουν αποτέλεσμα όχι με σουβλάκια, καφέ και παγωτό, αλλά με αίμα.
Τον Αύγουστο του 2015 το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΠΟΤΑΜΙ, μαζί με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΕΝΛ, ψήφισαν το Μνημόνιο 3, αν ήθελαν τότε μπορούσαν να μη το ψηφίσουν και να ρίξουν την κυβέρνηση, επέλεξαν όμως να δώσουν ψήφο ανοχής. Είναι όλοι στο κόλπο, αλλά τώρα δήθεν τους έπιασε ο πόνος για τον λαό που θα υποστεί νέα βάρβαρα μέτρα.
Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε τι έλεγαν αυτοί οι κύριοι το 2011. Μετά από λίγα χρόνια έγιναν όλοι υπουργοί πλην του Δημήτρη Καζάκη, για τον οποίο δεν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά, αλλά προς το παρόν τουλάχιστον είναι ο μόνος που έχει μείνει σταθερός στις απόψεις του. Όσον αφορά τον Βαρουφάκη ούτε για εκείνον βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά.
