Home Άρθρα «Άρατε πύλας» στην Κουρνέλα Πλωμαρίου

«Άρατε πύλας» στην Κουρνέλα Πλωμαρίου

1186
0

Από τη στήλη “Χρονογράφημα” του Αριστείδη Κυριαζή στην εφημερίδα Εμπρός. Λέσβος και Μυτιληναίων Αιγιαλός Δεκαπενθήμερες επισημάνσεις. Εφέτος το Πάσχα, αποφασίσαμε να αναστήσουμε στη γραφική και εγκαταλειμμένη Κουρνέλα. Ξεκινήσαμε το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου με το αυτοκίνητο, ακολουθώντας τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο προς το Μεγαλοχώρι και στα επτά χιλιόμετρα, φθάνοντας στη διακλάδωσή του προς την Κουρνέλα, συνεχίσαμε στο χωματόδρομο των δυόμισι χιλιομέτρων.

Στη διαδρομή η Ερατώ διάβασε από το βιβλίο «Περπατώντας τη Λέσβο» του Μάκη Αξιώτη: «Τη μεταφορική έννοια της αητοφωλιάς την ορίζουν τα μοναστήρια στις κορφές και στις κατακόρυφες πλευρές απόκρημνων βράχων.

Όμως και το χωριουδάκι, που φαίνεται από το Παλαιοχώρι, κολλημένο στην απότομη, “σκοτεινή” πλαγιά της Αγκαθερής, κρεμασμένο κυριολεκτικά επάνω από τη χαράδρα του ρέματος της Μελίντας, αυτήν την εντύπωση προκαλεί.

Τα λιγοστά του σπίτια είναι χτισμένα αμφιθεατρικά σε μια “πτυχή” του βουνού. Την άνοιξη δε φαίνεται από την πρασινάδα των δένδρων. Γύρω ελιές και από επάνω η πευκόφυτη κορφή».

Στην είσοδο του χωριού δίπλα στο μεγάλο πεύκο προσκυνήσαμε στην τρίκλιτη βασιλική του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, που κτίστηκε πάνω στην ομώνυμη παλιά εκκλησία το 1868 και επισκευάστηκε το 2000. Ανυποψίαστος, είδα στο Άγιο Βήμα τη μπρούτζινη γανωμένη κολυμβήθρα στην οποία βαπτίστηκα και θυμήθηκα τα λόγια του πατέρα μου Στέλιου:
«Σε βάφτισε στην Αγκαθερή το 1946 ο παπάς της Κουρνέλας στον πύργο του παππού, τότε γίνονταν γάμοι και βαφτίσια στα σπίτια. Την κολυμβήθρα τη φέραμε με τον αδελφό μου και νονό σου, τον Γιώργο, με τα πόδια από την Κουρνέλα, ενώ ο παπάς ήρθε με την άσπρη φοράδα μας».

Περιεργαζόμενος την κολυμβήθρα, πρόσεξα τα δύο κομμάτια της, τη λεκάνη και την κούφια βάση, όπου αποθηκεύεται το αγιασμένο νερό της βάπτισης για να μη χυθεί σε άλλο τόπο από την ιερή τρύπα που γι’ αυτό το λόγο υπάρχει στο πάτωμα της εκκλησίας της Κουρνέλας.

Κατηφορίσαμε στο στενό κεντρικό λιθόστρωτο που ξεχωρίζει τα πετρόκτιστα σπίτια και βρεθήκαμε στην πλατεία την οποία σκεπάζει ο υπεραιωνόβιος τεράστιος τριχέρης πλάτανος, που φιλοξενεί στα σωθικά του την καρποφόρα ροδακινιά. Δίπλα του η πηγή, οι μεγάλες καρυδιές, τα δύο αντικριστά κλειστά καφενεία και πάνω από την πλατεία ο κτιστός δημόσιος φούρνος.

Συνεχίσαμε προς την Κάτω Κουρνέλα, στην πλαγιά με τα σέτια όπου ήταν οι μπαχτσέδες και στο ρέμα με τον ερειπωμένο αλευρόμυλο του Γουγούλα. Φωτογραφήσαμε το επιβλητικό Παλαιοχώρι στο απέναντι βουνό και φθάσαμε στην άλλη άκρη της Κουρνέλας στο μακρόστενο πέτρινο λιοτρίβι με το τετράγωνο φουγάρο, που κτίστηκε το 1913 και εγκαταλείφθηκε το 1963.

Δροσιστήκαμε στην τρίκρουνη βρύση με το σκεπασμένο δημόσιο πλυσταριό, όπου βουτούσαν το Σταυρό τα Φώτα.

Επιστρέψαμε στην εκκλησία, αφήνοντας για μια άλλη επίσκεψη το περιπατητικό μονοπάτι του προγράμματος Leader που οδηγεί στη μαγευτική Μελίντα όπου εξάχρονος πιτσιρικάς, κολυμπώντας το 1952 στην ήρεμη και καταγάλανη θάλασσα, περικύκλωσα το θεόρατο βράχο της όταν πήγα με τον παππού Αριστείδη και τη γιαγιά Δέσποινα από την Αγκαθερή στη Μελίντα, μέσω Κουρνέλας, καβάλα στο γάιδαρο, στο άλογο και στη φοράδα, για να πλύνουμε για μια φορά το χρόνο τα ζώα στη θάλασσα.

Στις 10.30 το βράδυ, μαζί με τους υπέρ εκατό προσκυνητές που ήλθαν από τα χωριά Μεγαλοχώρι, Παλαιοχώρι, Άνω και Κάτω Χωριό, Νεοχώρι και το σημερινό Πλωμάρι, σιγοψιθυρίσαμε τα αναστάσιμα τροπάρια που έψαλε θαυμάσια η μία από τους δύο κατοίκους της Κουρνέλας, η αγαπητή Ειρήνη Μιχαλέλλη. Ακούσαμε στο προαύλιο της εκκλησίας το «Χριστός Ανέστη» από τον παπα-Παναγιώτη Βαζλαδέλλη, που είχε να αναστήσει στις 12 και στο Ακράσι.

Φιληθήκαμε αναστάσιμα με γνωστούς και αγνώστους, έχασα από την Ερατώ στο τσούγκρισα των δύο κόκκινων αυγών που ευγενικά μάς πρόσφερε η Κουρνελιάτισσα Μυρσίνη Στεργιανού-Πατερέλη και στη συνέχεια απολαύσαμε την αναβίωση του εθίμου «Άρατε πύλας» από τον παπά του Ακρασίου και τον Πλωμαρίτη φίλο και επίτροπο της εκκλησίας της Κουρνέλας Θεολόγο Πατερέλη, οι οποίοι, με κίνδυνο να σπάσουν την πύλη του ναού, απέδωσαν τρεις φορές με θαυμάσια θεατρικότητα το διάλογο του 23ου ψαλμού του Δαυίδ:

«Άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών, και επάρθητε, πύλαι αιώνιοι, και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης.
Τίς εστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης;

Κύριος των δυνάμεων αυτός εστίν ο βασιλεύς της δόξης».
Επιστρέφοντας στο Πλωμάρι μέσω Παλαιοχωρίου και Μελίντας, η Ερατώ, εντυπωσιασμένη από το τελετουργικό και ενοχλημένη από τον εγκαταλειμμένο πλούτο της Κουρνέλας, διατύπωσε την πρόταση:

– Άρατε πύλας, οι άρχοντες ημών, ανοίξτε ξανά τις πόρτες των πολυποίκιλων πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου, η μεθοδευμένη εγκατάλειψη των οποίων έφερε την απροκάλυπτη ξένη κατοχή των τελευταίων πέντε ετών!

Πηγή: www.emprosnet.gr

Facebook comments:

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here