Στην αίθουσα της «Λέσχης Πλωμαρίου Βενιαμίν ο Λέσβιος», και με την παρουσία πολύ κόσμου, παρουσιάστηκε το βράδυ της Δευτέρας το βιβλίο της Κατερίνας Παπανδριανού – Κορδάρη « Η Ψωροκώσταινα. Η Πανώρια Χατζηκώστα-Αϊβαλιώτη και ο Βενιαμίν Λέσβιος», που πραγματεύεται την πραγματική ιστορία της «Ψωροκώσταινας» και του Λέσβιου διαφωτιστή και φιλόσοφου.
Την παρουσίαση του βιβλίου έκαναν οι Νίκος Δέτσης φιλόλογος-λυκειάρχης και Θανάσης Καλαμάτας δρ. θεολογίας και καθηγητής στο Πειραματικό Λύκειο Μυτιλήνης, ενώ τον συντονισμό έκανε ο δρ. νεοελληνικής φιλολογίας και πρόεδρος της ένωσης φιλολόγων Λέσβου Παναγιώτης Σκορδάς, με παρούσα την συγγραφέα.
Ανοίγοντας την παρουσίαση ο πρόεδρος της «Λέσχης» Ξενοφών Μαυραγάνης, προσφώνησε τον αιδ. Παπά Στρατή Μανωλέλλη, τους προέδρους των τοπικών συμβουλίων Πλωμαρίου Λίτσα Βάμβουρα και Παλαιοχωρίου Γιάννη Μαυραγάνη καθώς και τον σύμβουλο Γιώργο Μιχαλέλλη, τονίζοντας ότι τέτοιες ευχάριστες παρουσίες δεν συνήθιζαν να κάνουν οι απελθούσες δημοτικές αρχές, χαιρετίζοντας επίσης τον λυκειάρχη Γρηγόρη Καλδέλλη, τον πρόεδρο των αρχιτεκτόνων Λέσβου Παναγιώτη Θεοδωρίδη και την πρόεδρο του «Πολίου» Μυρσίνη Βαρτή-Ματαράγκα.
Στη συνέχεια τόνισε το ενδιαφέρον της συγγραφέως Κατερίνας Παπανδριανού, που προ τετραετίας ζήτησε από την «Λέσχη», κάθε κείμενο σχετικό με τον Βενιαμίν και πριν λίγους μήνες του έστειλε το εξαιρετικό βιβλίο που παρουσιάζονταν.
Τέλος ευχαριστώντας όλους όσους παραβρέθηκαν στην παρουσίαση και ιδιαίτερα τους εκπαιδευτικούς, έδωσε τον λόγο στον Παναγιώτη Σκορδά, που κάνοντας μια σύντομη αναφορά στο ιστορικό μυθιστόρημα και το βιογραφικό της συγγραφέως, παρέδωσε την σκυτάλη στους δύο παρουσιαστές, να αναπτύξουν τις θέσεις τους για το βιβλίο.
Τόσο ο Θ.Καλαμάτας όσο και ο Ν. Δέτσης, αναφέρθηκαν διεξοδικά στον ιστορικό καμβά του μυθιστορήματος επισημαίνοντας ότι η συγγραφέας από τη μια δεν ξεφεύγει καθόλου από το ιστορικό περίγραμμα κι από την άλλη κατορθώνει να δίνει τον ψυχισμό, τους χαρακτήρες, τις απόψεις και τις θέσεις των δύο ηρώων της, περιγράφοντας όμως και ολόκληρη την εποχή 1821-1831, αναδεικνύοντας τα έργα και τις ημέρες των σημαντικότερων ανθρώπων-πολιτικών, στρατιωτικών, ανώτερων διοικητικών- που διαμόρφωσαν το όλο κλίμα της τότε ελληνικής επικράτειας, που κάποια στιγμή περιορίστηκε στον περί το Ναύπλιο χώρο.
Εκείνο που έκανε ιδιαίτερη σημασία και κατέγραψε την Ψωροκώσταινα ως ένα ζωντανό μνημείο της νεώτερης Ελλάδας, ήταν η στιγμή που το 1826 ο έρανος για την σωτηρία του Μεσολογγίου περνά μπροστά της, βγάζει το τελευταίο δαχτυλίδι που από τον παλιό της πλούτο της έμεινε και ένα γρόσι που είχε στην τσέπη της και τα εναποθέτει στον δίσκο.
Κλείνοντας μίλησε η συγγραφέας, που τόνισε την μεγάλη εντύπωση που της είχε κάνει η διδασκαλία και τα συγγράμματα του Βενιαμίν, κι ακόμα η μεγάλη του προσφορά στο έθνος, πράγματα που την έκαναν να τολμήσει να γράψει την ιστορία αυτή. Και σφράγισε την σύντομη ομιλία της μιλώντας με ενθουσιασμό για την ιδιαίτερη φυσιογνωμία και ομορφιά του Πλωμαριού.
